ทำไมคนเราต้องมีความรัก... ....ก็เพราะว่าเราทุกคนล้วนมีหัวใจ ทำไมคนเราจึงต้องโหยหาความรักอยู่ตลอดเวลา... ....ก็เพราะเราต้องการใครสักคนมาช่วยเราดูแลหัวใจของเรา ทำไมคนเราถึงไม่เคยพอกับความรัก... ....ก็เพราะว่าเราไม่ได้เกิดมาเพื่อรักใครคนเดียว ทำไมคนบางคนถึงไม่เคยพบกับความรักสักที... ....ก็เพราะว่าเขาไม่เคยเปิดใจตัวเองให้ใคร ทำไมคนบางคนไม่เคยเปิดใจตัวเองให้ใคร... ....ก็เพราะว่าเขาอาจจะกำลังรอใครสักคนอยู่ ทำไมคนบางคนถึงต้องอกหักอยู่บ่อย... ....ก็เพราะว่าเขาปล่อยใจตัวเองตกหลุมรักอยู่ตลอดเวลา ไม่ต้องเสียใจที่เขาไม่รักเรา... ....เพราะเราและเขาอาจจะไม่ได้เกิดมาเพื่อรักกัน ทำไมคนบางคนไม่เคยสมหวังกับความรัก... ....ก็เพราะว่าเขาอาจจะยังไม่เจอคู่แท้ของเขา ทำไมคนบางคนยังไม่! พบคู่แท้ของเขา..! . ....ก็เพราะว่าเขาอาจจะไม่เคยตามหาเลยก็ได้ ทำไมเราควรจะทำตัวเราให้ดูดีอยู่ตลอดเวลา... ....ก็เพราะว่าเราไม่รู้ว่าจะได้เจอคนที่ถูกใจเมื่อไร ไม่ต้องเสียใจที่เรายังไม่เจอคนที่เรารัก... ....เพราะว่าเมื่อเราเจอเขาคนนั้นเมื่อไร เราจะรู้ว่ามันคุ้มค่ามากแค่ไหนกับเวลาที่เรารอคอย จงทะนุถนอมหัวใจของเราไว้ให้ดี... ....เพราะว่าเมื่อเราเจอคนที่ใช่ จะได้มอบมันให้เขาด้วยความภูมิใจ อย่าปล่อยให้โชคชะตาลิขิตชีวิตเราทั้งหมด... ....แต่จงใช้มันเป็นเครื่องนำทางในการดำเนินชีวิต โชคชะตาสามารถทำให้เราพบคนที่ถูกใจ... ....แต่ตัวเราเองเท่านั้นที่สามารถทำให้เขาคนนั้นรักเราได้ N&T
28 มกราคม 2550 21:57 น. - comment id 650237
ถ้าความรัก สุขสม ภิรมณ์จิต เราก็คิด ว่ากรรมดี ที่สร้างสม มาสรรสร้าง โลกสวย ด้วยคำชม เทพพนม พรหมลิขิต ชีวิตมา แต่หากรัก ทำร้อนใจ ดั่งไฟเผา ก็คิดว่า เป็นกรรมเก่า ของเราหนา ให้ทุกข์หนัก หมักหมม ตรมอุรา จนชีวา วางวาย ค่อยคลายเอย ผ่านมาทักทายค่ะ......... ป.ปลา
30 มกราคม 2550 21:15 น. - comment id 650896
ผมไม่รู้กับพรหมขิขิตหรือโชคชะตาจะมีจริงเพียงไหน มันคงจะเรื่องที่ไครอาจเอ่ยให้รู้ว่าดูดี บางครั้งบนโลกนี้สำหรับผม ความรักอาจเป็นมนต์นิยาย ที่ไครต่างสร้างฉากที่สวยงามเพียงชั่วฤดูแล้วขมชื่น มันนานแค่ไหนที่ผมภิรมณ์กับรักแท้ แต่มันก็เป็นนิทานก่อนนอน ให้คืนนี้เป็นฝันดีเท่านั้นเอง ศรัทธาที่มีมันจางหายไป ความรักคงไม่ต่างอะไรกับสายลมฤดู เช่น เธอ