ความหวังเหนือสิ่งใด

สุสานสีน้ำฟ้า

 
สวัสดีคนดีที่ฝั่งฝัน
คนของฉันที่คิดถึงวันยันค่ำ
พยาบาลผู้รักษารอยเจ็บช้ำ
เจ้าสายน้ำกำลังใจยามอ่อนล้า
คนดีจ๋าเธอรู้ไหมว่าตัวฉัน
มีความฝันเหนือสิ่งใดในโลกา
มิอาจร่ำพร่ำเรียนด้วยเงินตรา
หรือหามาอย่างง่ายดายดังของใช้
ความหวังฉันคือมีเธออยู่เคียงข้าง
โลกอ้างว้างฉันมีเธออยู่เคียงใจ
ยามฟ้าหม่นฉันมีเธอมิหวั่นไหว
เมื่อห่างไกลฉันมีเธอไม่เปลี่ยนแปลง
มีครอบครัวที่อบอุ่นและเข้าใจ
ยามอ่อนไหวมีเธอเป็นแรงให้
อยู่เคียงข้างนั่งเคียงฝันมิหวั่นไหว
ไม่ห่างไกลยามฉันล้าว้าวุ่นจิต
มีลูกน้อยคอยหยอกล้อคลอกันเล่น
ไม่ไหวเอนเรารักกันแน่นสนิท
เป็นหนึ่งเดียวร้อยรักสลักมิตร
ร้อยรวมจิตเราเป็นหนึ่งยากแยกได้
มีบ้านที่พองามตามคนอื่น
ไม่ขมขื่นในรักอย่างใครๆ
มีรถสวยงามงดดังตั้งใจ
และมีใบปริญญาดังใฝ่ฝัน
นี่คือหวังเหนือสิ่งใดที่ฉันฝัน
จึงได้ดันตัวเองสู่คืนวัน
ที่ความฝันไม่ใช่เพียงแค่ฝัน
ในค่ำวันจินตนาการแห่งความจริง
ดีกว่ามีบ้านเป็นล้านที่หรูหรา
มีหน้าตาในชื่อเสียงแต่ถูกทิ้ง
ไร้คนรักไร้คนครองไร้คนอิง
สงสารจริงไม่อยากเป็นเช่นนี้เลย