กีตาร์กับเด็กวัยรุ่นหนุ่มผู้ฝันเฟื่อง

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.       โอ้ว่าเพื่อนสหาย แต่ก่อน ฉันไม่เคยมีดนตรีในหัวใจ
เพื่อนทำให้ฉันรู้จักกับคำว่ารัก  หลงไหลและคลั่งไคล้
จุดเริ่มต้นของเด็กวัยรุ่นผู้ชาย ประหนึ่งความเงียบใบ้
เมื่อได้รู้จักกับเธอ ฉันเห็นจุดหมายขึ้นมา ฝังอยู่ในใจ
       สหายกีตาร์ เอ๋ย! เด็กวัยรุ่นผู้ชายไม่รู้อิโหน่อิเหน่
จับ คอร์ด บอดๆผิดๆถูกๆ  ตีจังหวะไม่เป็น ปวดนิ้วอักเสบ
ความดั้นด้นของฉัน  ด้วยมานะ และพยายามไม่คลั่นคล้ามกลัว
ภายใต้ความกระหือรือ ดิ้นรน กระเสือกกระสน อยากเล่นเป็น
       กีตาร์เก่าๆมือสองมือสามไม่กี่ร้อยบาทคือกีตาร์ตัวแรกที่ฉันสร้าง...
เมื่อคนไม่รู้เรื่องราว หาความรู้วิชา คงต้องยากลำบากสักหน่อย..
ฝึกปรือ คลำผิด  คลำถูก  เล่นกีตาร์บ่อยๆด้วยตัวเอง.......
กว่าจะได้บรรเลง ร้องลำนำ บทเพลง เล่นกีตาร์เป็น แทบไม่ไหว
       ฝีมือยังข้างๆคูๆ เล่นผิดเล่นถูก ประสบการณ์อ่อนตามประสา
แต่ความกระตือรือร้น แสวงหา ฝึกฝน ค้น แสนเร่าร้อน
ความกระหายวิชาของเด็กวัยรุ่นผู้ชาย  มีไฟฝันเต็มเปี่ยมภายใน..
ฉันหลงรักดนตรีเข้าแล้ว  คลั่งไคล้กีตาร์อย่างหัวปักหัวปำ
        จนถึงวันที่ฉันพอจะกรีด ดีดกีตาร์ พอจะเป็นเพลงฟังได้
เมื่อฉันเครียด เหงา อ้างว้าง  ปลดปล่อยอารมณ์เพื่อผ่อนคลาย
เมื่อฉันไม่สบายใจ  ฉันก็ถ่ายทอดความเจ็บปวดนั้นผ่านบทเพลง
เครื่องดนตรีเพียงชนิดเดียวที่ฉันเล่นเป็น  แค่พอเป็นเพลงเท่านั้น
        เคยฝันอยากเป็นศิลปินนักร้อง นักดนตรี ครั้งหนึ่ง
แต่งทำนองเพลง เขียนเนื้อร้อง ระบายจากความรู้สึกเบื้องลึก
เล่นกีตาร์ ร้องเพลง อัดใส่เดโม่เทป สิบกว่าอัลบั้ม ณ.สตูดิโอไบ
บทเพลงของเด็กวัยรุ่นหนุ่ม ร้องเอง ฟังเอง มันก็แค่นั้นอย่าไปฝัน
เมื่อฝีมือการเล่นดนตรี..กีตาร์...ห่วยแตกขนาดนั้น 
เสียงร้องโหยหอนเห่าไม่ถึงขั้น...อย่าริอาจไปเทียบชั้น..
ครั้นเนื้อร้องที่เขียนปรัชญาจนเกินไปไม่มีใครเข้าใจ.......
   
                   บทเพลงของวัยรุ่นหนุ่มผู้ฝันเฟื่อง
                                                 23 มกราคม 2550
.