พอตะวัน พลันลับลา จากฟ้ากว้าง ความเลือนลาง ย่างกรายมา ฟ้าสลัว ความเงียบเหงา ที่เข้าหา ช่างน่ากลัว ทุกถิ่นทั่ว เริ่มมัวมืด อย่างยืดยาว ไม่มีแล้ว แสงไฟ ในคืนหม่น ไม่มีแล้ว ซักคน ในคืนหนาว ไม่มีแล้ว แสงสว่าง ที่พร่างพราว ชีวิตเศร้า ถูกเขาตัด กระแสไฟ
ลูกหว้า 24 ม.ค. 2550 20:07 น. - ID 97607 
1672
1
0
25 มกราคม 2550 13:23 น. - comment id 649274
ต้องรีบไปจ่ายค่าไฟค่ะ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
