ฮาซีรา ดาหลาดอกหนึ่งแห่งนราธิวาส

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.     ย่ำเดินตระเวณ สำรวจ ลุยๆ แบบลูกผู้ชาย
ฉันชินชากับการใช้ชีวิตโดยลำพัง   มาเนิ่นนาน
ความอ้างว้าง  เดียวดาย  และเปลี่ยวเหงา คือเพื่อนสนิท
จนวันหนึ่งได้พบกับเธอ.........ใครคนหนึ่ง ฉันไม่เคยเจอ
       หญิงสาวจากลุ่มน้ำปัตตานี  พูดจาภาษาญาวี
สาวงาม คลุมผ้าฮิญาบ   แต่งตัวอย่างมุสลีมะฮ์ที่ดี
เราต่างเป็นผู้พลัดถิ่น  ภูมิลำเนา  สู่มหานคร
จรจากบ้าน   สู่กรุงเทพฯ   ใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย
        ก๊ะ  หญิงงามจากข้างใน   ไม่ใช่แค่เปลือก
ในความธรรมดาของเธอ  มีเสน่ห์ และความน่ารักแฝงอยู่
หญิงสาวนัยตาแขก ชวนฝัน   ถึงความหวัง
เกิดปฏิกิริยา สิเน่หา  ความรักค่อยๆก่อตัว
         ครั้นความรักจักพึงกำเนิด  การเกี้ยวพาราสี  จึงเกิดขึ้น
เราทักทาย  พูดจา   กันพอเหมาะไม่เสียหาย
ฉันค้นพบเลยว่า  ความเข้าใจและความคิดเห็นใกล้เคียงกัน
ภารกิจพิชิตความรัก   จึงเริ่มขึ้นด้วยความหวัง
         พี่ชายที่แสนดี  เธอยัดเยียด คำๆนี้ให้ฉัน
เธอบอกว่ามีคนรักแล้ว   คบกันมาก็หลายปีอยู่
ตั้งแต่สมัย มัธยมฯ............อยู่ละแวกเดียวกัน
ปราสาททรายสวยงาม พังทลายไปกับตาเมื่อคลื่นซัด
         เธอกะไว้ว่าจะบอกแล้ว  ว่าเธอมีใครอยู่
ผิดที่ฉัน  ดั้นด้น ดื้อดึง  จนไม่ลืมหูลืมตา..
ความดันทุรังของฉัน   มากมายเหลือคณา...
ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย  เป็นพี่ชายน้องสาวก็ได้
... .......แม่ดอกดาหลาแห่งดินแดนนราฯ.............
                                                20 มกราคม 2550
.