ข้างกาย ยังเปล่าว่าง หัวใจอ้างว้าง ยังเปล่าเปลี่ยว นั่งอยู่ตรงนี้ เศร้าอยู่คนเดียว อยู่อย่างโดดเดี่ยว เลื่อนลอย เธอ..อยู่ไกล เหลือเกิน เกินกว่า สองขา จะเดินไปถึง สองแขน อยากให้กอด ยามรำพึง หัวใจซึ้ง รักเธอ มากมายเหลือเกิน ฉัน..เฝ้าถามตัวเอง วันแล้วเล่า ทำไมรักเรา..ทำไม เป็นเช่นนี้ เฝ้าถนอมรัก ทุ่มเท กายใจพลี แต่รักก็ป่นปี้ แหลกลาน ห่างไกล รักเอย รักหนอรัก.. เกินจะหัก สุดจะห้าม ให้สังสัย รักกันมาก แต่ทำไม ต้องจากกันไป ล่ำลา ร่ำไห้ เกินทำใจ เกินกว่าจะทน...
ต้นไม้ของอ่วง 18 ม.ค. 2550 09:32 น. - ID 97342 
783
0
0
18 มกราคม 2550 15:31 น. - comment id 647300
เราก็กำลังเสียใจกะความรักนะ ได้มาอ่านกลอนของคุณแล้ว น้ำตาไหล ร้องไห้คิดถึงแฟนมาก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
