บุญเบิกฟ้าเมืองสารคาม

วิจิตรวาทะลักษณ์

     ครั้นเดือนสามขึ้นสามค่ำตามวิถี
ในวันนี้พระยาแถนแดนสวรรค์
เปิดประตูไขฝนฟ้าเทวาวรรณ
จากสวรรค์ให้ล่วงหล่นลงบนดิน
	     โดยเอาเสียงและทิศาที่ฟ้าร้อง
มาเกี่ยวข้องหมายสัญญาณกาลฝนสิ้น
ปริมาณการที่ฝนจะหล่นริน
อยู่กับถิ่นและทิศาฟ้าคำราม
	     บูรพามีครุฑาประจำทิศ
ผู้สถิตรักษาอยู่ประตูน้ำ
ถ้าฟ้าร้องบูรพากล้าจะงาม
ทั้งข้าวน้ำปลาอุดมจะสมบูรณ์
	     อาคเนย์มีแมวอยู่เป็นคู่ทิศ
ผู้สถิตประตูลมคอยบ่มหนุน
หากฟ้าร้องทางทิศนี้มีขาดทุน
ไม่สมบูรณ์น้ำฝนน้อยพลอยแล้งนา
	     ทิศทักษิณราชสีห์เป็นศรีทิศ
ผู้สถิตประตูทองครองฝนฟ้า
หากฟ้าร้องทิศทักษิณถิ่นท้องนา
ฝนหลากหล้านาลุ่มผ่อนนาดอนดี
	     หรดีพยัคฆาประจำทิศ
ผู้สถิตประตูชินเป็นถิ่นศรี
หากฟ้าร้องก้องก่อหรดี
ให้ข้าวปลามากมีดีอุดม
	     ทิศประจิมมีนาคาประจำทิศ
ผู้สถิตเหล็กประตูอยู่สั่งสม
หากฟ้าร้องทางทิศนี้มีตรอมตรม
ฝนแล้งลมข้าวล้มตายเสียหายพลัน
	     ทิศพายัพมีหนูอยู่คู่ทิศ
ผู้สถิตประตูหินถิ่นสวรรค์
หากฟ้าร้องทิศพายัพนับสำคัญ
ข้าวกล้านั้นมีได้เสียเกลี่ยกันไป
	     ทิศอุดรคชสารผู้ผ่านทิศ
ผู้สถิตประตูเงินย่อมเกินได้
หากฟ้าร้องทิศอุดรแต่ก่อนใด
ข้าวกล้าให้ผลงามความอุดม
	     ทิศอิสานมีวัวอยู่เป็นคู่ทิศ
ผู้สถิตประตูดินถิ่นเสกสม
หากฟ้าร้องทิศอิสานงานอุดม
ฝนพร่างพรมข้าวกล้าพางดงาม
	     ชาวมหาสารคามในนามถิ่น
คือแผ่นดินหนึ่งในไทยสยาม
ขอสืบทอดประเพณีอันดีงาม
ขนานนาม  บุญเบิกฟ้า  ตักสิลานคร
	     ทำพิธีบูชาพระยาแถน
ณ  เมืองแมนผู้ให้ฝนหล่นเป็นศร
ได้ไขฟ้าเปิดฝนลงตรงดินตอน
ณ  นคร  เบืองทิศดีเป็นศรีดิน
     วิจิตรวาทะลักณ์(นฤมิตรเทวากร)
     วันพุธที่  17  มกราคม   2550