กีกี้

17 มกราคม 2550 08:00 น. - comment id 646873

โอ๋ย 

เอารูปมาล่อ ..

ยิ่งคิดถึงไออุ่นจากกองไฟท่ามกลางลมหนาวในป่าอยู่ด้วย .. 

ที่สำคัญ ปีนี้ยังไม่เจอพี่ผีตองเหลืองเลย .. 

เอามาให้ดูทำไมเนี้ย .. 

เฌอมาลย์

17 มกราคม 2550 08:03 น. - comment id 646877

ไปไม่ชวนกันเลยนะคะ

งั้น เฌอแก้หนาวด้วยการอาบแดดก็ได้ค่ะ อิอิ



ปล. เห็นรูปแล้วท่าทางจะอบอุ่นนะคะ

ไรไก่

17 มกราคม 2550 09:30 น. - comment id 646893

เห็นรุปรู้ว่าหนาวจริงๆ

คนมัน..ว่าง

17 มกราคม 2550 10:31 น. - comment id 646913

นั่งล้อมวงรอบกองไฟในไพรกว้าง
เดือนสล้างกลางฟ้าเวหาหน
เสียงเพลงร้องก้องราวป่าพนาดล
รวมหมู่คนเพื่อนมิตรสนิทกัน..

เคยไปนั้งล้อมวงรอบกองไฟที่อุ้มฝาง สนุกมากเลย..บรรยากาศดี อากาศเย็นสบาย

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

17 มกราคม 2550 10:44 น. - comment id 646923

อ๊ะ..เฌอฯเอารูปเป้ตอนอาบแดดมาทามมายอายน๊ะเนี่ยะ

แต่ทำให้นึกถึตอนไปค่ายจริงๆเรย หุหุหุหุ 
ยิ่งรับน้องด้วย...ก่อไฟทำบาร์บีคิว..น้องปิ้งปลา ปิ้งหอย พี่กรึ๊บเหล้า สุขจาย

whitleily

17 มกราคม 2550 10:50 น. - comment id 646926

รอบกองไฟ  ให้ความอบอุ่น และความสุขใจค่ะ
(คิดถึงตอนเรียนค่ะ   จะเป็นรอบกองไฟที่สนุกมาก)

บินเดี่ยวหมื่นลี้

17 มกราคม 2550 11:13 น. - comment id 646938

..๏ ลำนำหนาวคราวฝนล่วงพ้นผ่าน
มวลดอกไม้เบ่งบานท่ามลานเขา
ม่านหมอกแรกแทรกร่างอันบางเบา
ใต้ร่มเงาพฤกษาพนาไพร

ลาลับไปไกลถิ่นคราสิ้นหนาว
ทิ้งเรื่องราวบอบบางน้ำค้างใส
เคยแต่งแต้มแซมซอกกลีบดอกใบ
แต้มหัวใจไล้พวงแก้มคนแรมทาง

สัมผัสแรกแทรกกายดูคล้ายคุ้น
อ่อนละมุนโอบเอื้อยามเมื่อสาง
บรรจงถักม่านขาวอันเบาบาง
แล้วทอดวางเก็จใสลงไล้ลาน

ลำนำหนาวพราวฟ้าท่ามป่าหนาว
หลากเรื่องราวถักทอก่อประสาน
บทกวีเรียงร้อยสอดสร้อยกานท์
จักแว่วหวานจากหัวใจก้องไพรพง๚ะ๛

แม่มดใจร้าย

17 มกราคม 2550 12:36 น. - comment id 646960

มาขอผิงไฟด้วยคนค่ะ

หนาวกายค่ะ

พี่เอง

17 มกราคม 2550 13:19 น. - comment id 646968

แอบไปเที่ยวมา..อิจฉาจังแหะ

กุหลาบขาว

17 มกราคม 2550 14:26 น. - comment id 646997

สมัยทำงานที่บริษัท..เคยไปสัมนาค่ะ  ตอนกลางคืน
มีการแสดงของหน่วยงานแต่ละหน่วย แสดงแข่งกัน
รอบกองไฟ สนุกมากค่ะ..

อัลมิตรา

17 มกราคม 2550 14:48 น. - comment id 647004

 เอ้า !! เร็ววววว !!! ..กระเถิบเข้ามาชิด ๆ กันหน่อยจ้า จะได้แบ่งอุ่นไอให้กันและกัน   
สิ้นเสียงของเพื่อนร่วมกิจกรรม ฉันก็เดินสั่นหงิก ๆ เข้าไปนั่งแปะข้างกองไฟ .. โดยพลัน
ถึงแม้ว่าอุณหภูมิของที่นี่จะหนาวน้อยกว่า เมื่อคราวที่ไปปายเมื่อตอนสิ้นปี
แต่ฉันก็รู้สึกว่า มันหนาวเกินไปสำหรับฉันอยู่ดี ..
ลำพังเสื้อยืดแขนยาวกับเสื้อกันหนาวแบบมีฮูปคลุมหัวอีกหนึ่งตัว 
ก็ยังไม่เพียงพอที่จะให้ร่างกายอบอุ่น
ฉันนั่งนิ่ง เอามือซุกในกระเป๋าเสื้อโดยหวังว่ามันจะทำให้อุ่นขึ้น .. และมันพอจะอุ่นขึ้นได้บ้างจริง ๆ

เพื่อนร่วมกิจกรรมแต่ละคนเดินทางมาจากคนละแหล่ง
แทบจะเรียกได้ว่า เกือบครบทุกภาคทุกทิศก็ว่าได้ .. เพราะขาดแต่ภาคใต้ตอนล่างเท่านั้น
พวกเราไม่ได้กำหนดโดยเงื่อนไขของการเดินทาง ใครสะดวกเดินทางอย่างไร ตามใจชอบ
แต่พวกเรามีจุดหมายนัดพบกันที่นี่ ในวันที่ ๑๓ มกราคม ๒๕๕๐ .. 
ที่ ๆ ซึ่งพวกเรานัดกันว่าจะดำเนินกิจกรรมอะไรบางอย่างเพื่อเด็ก ๆ ในวันเด็กของปีนี้

เห็นเพื่อนหลายคนเดินทางกันอย่างทุลักทุเล เห็นแล้วก็เหนื่อยแทน บางคนเดินทางโดยรถทัวร์
บางคนเดินทางโดยรถไฟ แต่ในความลำบากลำบนนั้น ฉันไม่ได้ยินเสียงใครปริปากบ่นเลยแม้สักคนเดียว
นี่ล่ะ หัวใจที่เปี่ยมไปด้วยเจตนาเดียวกันโดยแท้ ฉันรู้สึกชื่นชมพวกเขามาก

ส่วนฉันเดินทางค่อนข้างสบายกว่าใคร ๆ  ฉันติดปีกบินมาตั้งแต่คืนวันศุกร์  
และได้พักผ่อนนอนหลับสบายใต้ผ้านวมอุ่น ๆ ในเวียง 
จากนั้นรุ่งเช้าก็ออกมาสมทบกับเพื่อน ๆ ที่ทะยอยเดินทางกันมาถึง
แล้วก็รวบรวมพลเดินทางโดยรถสองแถวเข้าสู่สะเมิงในช่วงเช้า 
โดยมีรถช็อปเปอร์ของเจ้าถิ่นผู้นำเสนอกิจกรรมเป็นคนนำทาง ก็ครื้นเครงกันพอดู
แต่ละโค้งเขา ก็เรียกเสียงฮาเฮจากเพื่อน ๆ ได้ 
ส่วนฉัน นั่งเงียบกริบ.. ลุ้นกับอาการเมารถว่าจะเกิดขึ้นหรือเปล่า โชคดีที่พอทนไหว .. เฮ้อ !! 

ในที่สุดกิจกรรมก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ท่ามกลางรอยยิ้มและเสียงหัวเราะชื่นมื่นของทุก ๆ คน
ข้าวของที่แต่ละคนตระเตรียมมาทำกิจกรรมก็ถูกแจกจ่ายไปจนหมดสิ้น  มีเกมการละเล่นให้พอสนุกสนาน
มีการแสดงที่เรียกได้ว่า หาที่ไหนดูไม่ได้ ..อีกแล้ว เพื่อนชาวปักษ์ใต้ของฉันฟ้อนกินรีป้อที่กลางหุบเขา
เด็ก ๆ มองกันตาค้างเพราะไม่เคยเห็น อย่าว่าแต่เด็ก ๆ เลย ฉันเองก็ทึ่งในความสามารถของเขาเหมือนกัน

 เป็นไงบ้าง ?  หนาวล่ะสิ เจ้าของเสียงในตอนแรกเอ่ยทักฉันพร้อมกับนั่งแปะลงข้าง ๆ
 ยังหนาวอยู่อีก ปีนี้จะหนาวนานไหมนะ  ฉันพยายามห่อตัวลงไปในเสื้อกันหนาวอีกนิด
 ก็เห็นเขาว่ากันว่า จะหนาวยาวเชียวล่ะ แต่ปกติที่นี่ ขนาดเดือนเมษา อุณหภูมิยังอยู่ในราว ๆ ๒๐ องศาเอง 
 ฮื่อ หุบเขานี่  
 เอาน่ะ คนแถวนี้เขายังอยู่กันได้ ดูสิ พวกเขาลำบากกว่าเราตั้งแยะ ทนหนาวหน่อยนะน้อง  

ฉันเก็บคำตอบไว้ในใจ ฉันไม่ได้บอกเขาหรอกว่า สำหรับฉันแล้ว ที่นี่ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกลำบากแต่อย่างใดเลย
เพียงแต่ฉันไม่คุ้นเคยกับสภาพของดินฟ้าอากาศ ร่างกายจึงต้องการการปรับตัวเล็กน้อย 
ฉันดูแลตัวเองโดยทานยาแก้แพ้อากาศทันที เมื่อรู้สึกว่าเริ่มจามถี่ ๆ ขึ้น 
ในกระเป๋าเดินทางของฉัน ฉันเตรียมยามาเพียบไม่ว่าจะเป็นยาแก้ท้องเสีย ยาหวัด ทิงเจอร์และพาสเตอร์ยา ฯลฯ
ฉันคิดว่า การที่ฉันรู้ล่วงหน้าว่าฉันจะเดินทางไปไหน ฉันควรรับผิดชอบต่อสภาพร่างกายของฉันเอง
เพราะแต่ละคนที่ไปทำกิจกรรม ก็ล้วนแต่ต้องรับผิดชอบตัวเองกันทั้งนั้น .. 
ทุกคนไม่มีการเกี่ยงงอน  หรือเรียกร้องความสนใจแต่ประการใด

บางครั้ง บางเรื่องราว ฉันรู้สึกเหน็ดเหนื่อยกับความรู้สึกของใครต่อใคร
จนต้องตั้งสติและถามตัวเองว่า .. สมควรแล้วหรือ ที่ฉันจะปล่อยให้ใครดังกล่าวมีอิทธิพลเหนือข้อเท็จจริง
ในกิจกรรมครั้งนี้ ฉันพบความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง .. ในแง่ของความรู้สึก  ฉันคิดว่าทุก ๆ คนรู้สึกสุขถ้วนหน้า
ฉันดีใจที่ตนเองสามารถแยกแยะ และตัดสินใจเดินทางมาดำเนินกิจกรรม ..
อย่างน้อย ฉันยังคงยิ้มได้เต็มที่กับความรู้สึกดี ๆ ของผู้คนรอบกาย ปลื้มปีติโดยปราศจากสิ่งรบกวนใจจริง ๆ 

มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า

เขียน ณ คืนที่ผิงไฟในคืนหนาวพร้อมกับชิมปลาเผาเกลือ 

อัลมิตรา

17 มกราคม 2550 15:36 น. - comment id 647032

คุณกีกี้ .. ถ้างั้นก็ต้องรีบเคลียร์คิวสิคะ ตามที่คุณร้อยฝันกล่าวชักชวนไว้
เรื่องของค่ายเยาวชนที่สถานีส่งเสริมและรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยกุ่ม
เห็นคุณร้อยฝันแจกแจงงานคร่าว ๆ ว่า พักที่บ้านพักหนึ่งคืน และพักในป่าอีกหนึ่งคืน
คราวนี้อย่าลืมเอาบ่วงนาคบาศก์ เพื่อจะได้ล้อมจับผีตองเหลืองหุ่นงาม ๆ ซักคน

คุณเฌอมาลย์ .. :) พอดีว่าไม่ได้จัดกิจกรรมในรูปแบบของค่ายเวปค่ะ
เพื่อนฝูงที่คุ้นเคยกันดีชวนกันไป อีกอย่างแต่ละคนก็รู้จักคบหากันพอสมควรค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นทั้งการงานก็ยังคงติดต่อกันอย่างสม่ำเสมอ ทุกอย่างจึงเป็นไปอย่างฉับพลันค่ะ
ไว้คราวหน้า หากมีโอกาสจัดกิจกรรมในนามของบ้านกลอนไทย จะเรียนเชิญนะคะ

คุณไรไก่ .. หนาวค่ะ อัลมิตราอาบน้ำแค่ตอนค่ำเท่านั้นเอง ตอนเช้าไม่ได้อาบน้ำค่ะ แหะ แหะ

คุณคนว่าง ..  ค่ะ เป็นบรรยากาศที่อบอุ่น
ต่างคนก็ต่างสารทิศมา ก็ทักทายปราศรัย ถามสารทุกข์สุขดิบกัน
ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส และถนอมน้ำใจกันค่ะ 

คุณเปเป้ซัง .. คราวนี้มีปลาทับทิมเผาเกลือด้วยค่ะ เป็นพี่ ๆ ทำให้ทาน
อัลมิตราปิ้งเหมือนกันนะ เอาไม้เขี่ยเศษใบไม้แห้ง ๆ แล้วเอามาปิ้งไฟ ไฟโชนเลยค่ะ

คุณลิลลี่ขาว .. ช่วงมัธยมต้น อัลมิตราเข้าค่ายเนตรนารีทุกปี ยังจำความรู้สึกสนุกสนานได้ค่ะ

คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. กลอนหวานจัง คิดบินเข้ากองไฟเพื่อหาความอบอุ่นหรือคะ

คุณแม่มดใจร้าย .. :) จำได้ว่า บ้านป้ามด อยู่สะเมิง แต่อัลมิตราว่าบ้านหลังไหน
เวลานั่งรถผ่านก็จ้องแล้วจ้องอีก ทั้งที่ไม่ได้คิดว่าจะหาเจอ
คุณแม่มดหนาวกายหรือคะ มาสิ มาเบียดกัน

พี่สาว .. อั่นแน่ ทีพี่สาวไปแอ่วลาว .. น้ำตกสวย ๆ เห็นแล้ว อลังการจังค่ะ

คุณกุหลาบขาว .. ส่วนใหญ่ในงานสัมนา จะพักแต่รีสอร์ทดี ๆ หรือไม่ก็โรงแรมหรู
ประเภทเข้าป่า เปื้อนตัว ไม่ค่อยมีค่ะ รุ่นใหญ่เขาไม่ชอบกัน .. รุ่นเล็กก็ไม่มีสิทธิ์เลือกค่ะ
จะมีก็แต่นัดกันไปเองกับเพื่อน ๆ ในกลุ่มที่สนิทกันหน่อย พวกนี้ขาลุย แต่อัลมิตราขาสั่น ๆ 
เดินไม่ค่อยทันพวกเขา แต่ก็ยังดีที่ว่า พวกเขายังไม่ปล่อยให้อัลมิตราหลงคาป่า ฮา ..

กีกี้

17 มกราคม 2550 16:31 น. - comment id 647052

ถ้าถึงขนาดเอาบ่วงนาคบาศก์ล้อมจับเนี่ย .. 
คงไม่ติดบ่วงกลับมาแค่คนเดียวหรอก ..

ฮั่นแน่!!! แนะนำแบบนี้กะว่าให้ติดมาเผื่อด้วยสักคนหรือป่าว ..  ฮา .. 

อิอิ

อัลมิตรา

17 มกราคม 2550 16:52 น. - comment id 647060

คุณกีกี้ .. อืมม !! จะเตรียมน้ำซุปไว้รอ

แมงกุ๊ดจี่

17 มกราคม 2550 18:52 น. - comment id 647073

คิดถึงบรรยากาศแบบนี้
ไม่ได้ไปนานมากแล้ว....

ทักทาย

17 มกราคม 2550 20:24 น. - comment id 647093

สวัสดี...คุณอัลมิตรา    คุณ คุณ thaipoem ทุกท่าน.....
น่าอิจฉาดีแท้.....เชียว
สักวันหนึ่ง เราจะโต๊เราจะโต...  :)

 อุ๊...มิใช่ซิ สักวันหนึ่งเราจะโพ๊บเราพบกันเป็นแน่นอน  อย่ามัวเชือน...แช

พักนี้เข้ามาถี่เน๊อะคะ  พี่สาวนี่   คุณใครเอ่ยใช่ไหมคะ?  คิดถึงค่ะ เมื่อสองวันก่อน ก็ได้พบคุณกุ้งหนามแดงที่เรือนคุณอัลฯ
คุณอัมิตรา คุณรู้ตัวไหมว่าคุณเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ในหลากหลายรอบๆด้านเกินกว่าจะบรรยาย...ยามสนุกคุณสนุก ยามขึงขังคุณช่างให้ข้อคิดอะไรดีๆมากมาย โดยที่ทักฯไม่ต้องไปหาซื้อหนังสือที่ไหนมาอ่านเลย รวมถึง ข้อคิดในแต่ละแง่แต่ละมุม ของท่านสมาชิกผู้อื่นด้วย  สิ่งไหนดีเราควรเก็บเกี่ยว สิ่งไหนไม่ดีทิ้งไปปล่อยวาง.... 
อืม!!ลืมบอกไป เพิ่งกับจากกรุงเทพไปเช้า-เย็น เหนื่อยและเพลีย ....จัง   นี่ นี่ รุ้ไหมทักฯอ้วนขึ้น ตั้ง 2 ก.ก แน่ะ   "ในข้อหา" เห็นอะไรก็อยากทานไปหมด     ลืม!บอกอีกหนึ่งข้อ ทักฯไปholland มาด้วย ประเทศที่คุณลุงอาร์มอยู่   คิดถึงเสมอ

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

17 มกราคม 2550 22:11 น. - comment id 647135

ปลาทับทิมเผาเกลือ....เอ้ยปลาทับทิมทาเกลือเผา...
หุหุหุ...สูตรเดียวกะเป้เรยนะ แต่ตอนนั้นเป้ปิ้งอยู่ริมทะเล...รู้สึกว่าจะเป็นปลานิลมั้ง...น้องเค้าเพิ่งเอาขึ้นจากกระชังบ้านเค้าเลย
จับน๊อกด้วยน้ำแข็งล้างน้ำทะเลอีกนิด แล้วทาเกลืออีกหน่อย แกล้มเหล้าดีนักแล

ป.ล. อย่าเอาน้ำทะเลแหล่งที่มีคนเยอะๆล้างนะคะ อาจจะมียูเรียหรือสารปนเปื้อนสูง..ทีเป้ทำนั้นอยู่แถวๆนครศรีธรรรมราช แถบๆศิชลน่ะคะ ทะเลใสมากๆ

keekie

18 มกราคม 2550 00:58 น. - comment id 647168

แหม .. เตรียมโชว์เสน่ห์ปลายจวัก ..

ดินเนอร์ใต้แสงเทียนเรียกคะแนนความหวานซะงั้นเลยหรอ .. 


เอ .. น้ำซุปที่ว่านี่ ..  


....


..


.



ใช่น้ำซุปกระดูกนกป่าวคะ? ..  


ฮา .. เอิ๊กๆๆๆๆ ... ไปนอนดีกั่ว 

บินเดี่ยวหมื่นลี้

18 มกราคม 2550 01:45 น. - comment id 647173

รอบสอง...ลืมบอกไปว่า..วันที่ 12 ตอนบ่ายกำลังฟังเพื่อน ป.เป็ด ดีเจจัดรายการอยู่แล้วเขาอ่านกลอนออกอากาศ..กลอนเกี่ยวกับวันเด็ก..ฟังไปรู้สึกคุ้นกับกลอนชุดนี้..จนเขาอ่านถึงบทสุดท้ายจึงถึงบางอ้อ..ว่าเป็นกลอนของคนไม่ใกล้ไม่ไกลนี่เอง...เด็กดีมีเชาวน์....เขาฝากขอบคุณออกอากาศมาด้วยหละ...เฮ้อง่วงจังเลย ทานยาแก้หวัดไป.....

...ป้ากี้...เอะอะก็จะปิ้งจะทำซุปกันอย่างเดียวเลยนะ...นกตัวนี้ผอมอะ..ไม่มีเนื้อหรอก...จะบอกให้...มีแต่หัวใจมอบไว้ให้......(เติมช่องว่างเองนะ...555...) ไปหละทำงานต่อดีกว่า

อัลมิตรา

18 มกราคม 2550 08:03 น. - comment id 647190

คุณแมงกุ๊ดจี่ .. :) อัลมิตราโชคดีที่เพื่อนในก๊วนเป็นคนค่อนข้างเรียบง่าย
บางทีการเดินทางไกลเพื่อไปทำกิจกรรมสักอย่าง 
พวกเราไม่ค่อยสนใจในการสรรหาที่พักเลิศหรู สะดวกสบาย
แต่ไปอาศัยวัด บ้างก็ไปอาศัยชานบ้านของชาวบ้านในละแวกนั้น
ซึ่งทุกคราวที่ไป ก็ได้รับน้ำใจไมตรีจากชาวบ้านกลับมาทุกครั้ง
คงเหมือนกับการท่องเที่ยว ที่มีหลายทางเลือก 
และอัลมิตรากลับชอบโฮมสเตย์มากกว่าค่ะ

คุณทักทาย ..
พี่สาวที่คุณทักทายเห็นในบ้านกลอนไทย คือ คุณใครเอ่ย (หรือเชิงเขา) ค่ะ ..ถูกต้องแล้ว
ช่วงนี้อัลมิตราก็ดูเหมือนจะน้ำหนักขึ้น ขนมเต็มโต๊ะทำงาน ทานมาครึ่งเดือนแล้วยังไม่ยุบเลย
คุ๊กกี่อีกหลายกล่องที่ยังไม่ได้แกะกล่อง ไม่ไหว ไม่ไหว .. ไม่อยากเป็นหมูไหว้เจ้าเลยค่ะ
ส่วนความคิดเห็นที่คุณทักทายบอกว่า .. ดูเหมือนอัลมิตราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก .. อืมม !!
ถ้าให้ย้อนมองตัวเอง อัลมิตราก็อาจมองตัวเองไม่ออก ว่ามีการปรับเปลี่ยนเกิดขึ้น
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คงมาจากประสบการณ์ที่สั่งสม ทุกเรื่องราวที่ประดังเข้ามา ทำให้ได้ข้อคิด
และถึงแม้ว่าเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุดก็ยังมีบทเรียนซึมแทรกให้รอเก็บเกี่ยวอยู่ ..
คุณทักทายมากรุงเทพฯ .. เนี่ย !! เท่ากับหายใจรดต้นคออัลมิตราแล้วนะ ฮา .. 
ที่คุณบอกว่าไปฮอลแลนด์ ถ้ารู้ล่วงหน้าจะบอกร้านอาหารที่ลุงอาร์มเปิดอยู่ให้ 
จะได้ไปจ๊ะเอ๋ลุงอาร์มไงคะ และป้าศรีนวลทำอาหารอร่อยมาก ๆ ด้วยนา ..

คุณเปเป้ซัง .. ทะเลสิชล :) อัลมิตราเคยไปนะคะ สักสี่ปีก่อน .. 
ตอนนั้น อัลมิตรานั่งรถไฟยาวไปพัทลุงก่อนจากนั้นก็เอารถยนต์วกเข้าตรัง
พักที่บ้านพี่สาวที่เป็นครูอยู่ สิเกา .. 
จากนั้นอีกวันก็พากันมาเยี่ยมเยือนเพื่อน(ยัยไหม) ที่นครศรีธรรมราช
นานมาก ๆ ที่ยัยไหมไม่ได้ออกจากบ้าน นอกจากไปโรงพยาบาล อัลมิตราสัญญากับเธอว่า
เมื่อเธอเดินได้แข็งแรงกว่านี้ อัลมิตราจะพาเธอไปทะเลอีก 
ซึ่งครั้งนั้นได้แต่พยุงให้เธอเกาะแขนเดินเลียบชายทะเลไป ดูเธอมีความสุข อัลมิตราก็ดีใจ
ปลายเดือนนี้เห็นว่าจะผ่าตัดอีกหน อัลมิตราคงต้องหาเวลาไปหาเธอสักหน่อยค่ะ

คุณกีกี้ .. ฮา !!!!!!!! .. 
ตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่เคยลิ้มรสน้ำซุปนกเลยนะเนี่ย  รสชาติได้เรื่องป่าวก็ไม่รู้
แต่อัลมิตราทานง่ายนะ แค่บรรยากาศดี ๆ ก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้วล่ะ .. ๕๕๕

คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. คุณ ป.เป็ด นำไปกระจายเสียงเหรอ อืมม ! ไม่เป็นไรค่ะ
แต่ความจริง เด็กดีมีเชาว์ อัลมิตรายังเขียนไม่จบหรอก 
เพราะเดิมทีตั้งใจว่า จะใส่คำขวัญลงในกลอนด้วย
เขียนไปเขียนมาชักง่วง ก็เลยค้างแค่ ๕ บทนั้น โดยเน้นเรื่องการศึกษาโดยเฉพาะ
ก็ไม่หวงนะ ฝากคุณ น.นก ไปขอบคุณ คุณ ป.เป็ด ด้วยค่ะ 
แล้วไงกันนี่ กับ คุณ ก. กี้  ปูเหลียวจับมัดรวมกันแล้วโยนลงหม้อซะเลย
น้ำซุปกำลังเดือด ๆ อยู่

ทักทาย

18 มกราคม 2550 10:40 น. - comment id 647214

เลี้ยวกลับมาแอบปลื้ม!!อีกสักหน
   
  เพียงหยดน้ำหยดน้อยแต่หลายหยด
  เริ่มปรากฎเป็นสายธารประสานฝัน
  มอบความรักความดีร่วมผูกพัน
  นานนับวันเป็นมหาสายนที ............(กวีชื่อก้องไกล)

   ลอกเขามา

ร้อยแปดพันเก้า

18 มกราคม 2550 10:54 น. - comment id 647215

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

18 มกราคม 2550 11:48 น. - comment id 647221

รอบกองไฟในคืนหนาวคราวสังสรรค์
เล่านิทานเดอตี้โจ๊กโปกฮาม่วน
จิบยาดองของเมาเคล้าเพลงครวญ
ช่างอบอวลไมตรีมีต่อกัน

เหมือนเข้าไปนั่งอยู่ในวงด้วยเลยเน๊อะ
เมื่อไรหนอเส้นทางจะบรรจบ

อัลมิตรา

18 มกราคม 2550 12:15 น. - comment id 647228

คุณทักทาย ..

แม้นเพียงน้อยหยดน้ำนำชุ่มชื้น
จนปลาบปลื้มโศกสลายหายเศร้าขม
ถ้อยอักษรที่เพื่อนให้ใช่แล้งลม
ปราศเงื่อนปมยามมอบเมื่อตอบคำ

คุณร้อยแปดพันเก้า ..
นับโค้งได้หลายโค้งค่ะ ในตอนแรก ๆ แต่นับไปนับมา กลายเป็นนับวนแล้ว
ท้ายสุด ก็เลยไม่รู้ว่าผ่านกี่โค้งเขา .. 
เมื่อวานเพื่อนร่วมงานชวนไปแม่ฮ่องสอนอีกหนในช่วงปลายเดือน
อัลมิตราบอกว่า รอให้เขาทำสะพานข้ามเขาก่อน .. โค้ง ซะ ไส้แกว่งไปหมดแล้วค่ะ

คุณฤกษ์ .. ถือเป็นคำสัญญาค่ะ สักวันจะไปฟังคุณเล่าเรื่องขำขัน

สักวันที่เรานั้นได้บรรจบ
เธอ-ฉันพบพร้อมเพื่อนเกลื่อนวิถี
วันข้างหน้าอาจมีผลนะคนดี
หากไมตรีที่ปรากฏไม่ปดกัน

หนุ่มอุบล

18 มกราคม 2550 19:11 น. - comment id 647371

หนาวเหน็บหนาวแนบเนื้อ  หายหนาว
หนาวหยดหยาดน้ำค้างพราว อุ่นเนื้อ
หนาวซ่านซาบละอองดาว       พัดบอก
หนาวอุ่นอุ่นนวลเอื้อ             อกอ้าละหนาวใจ

อัลมิตรา

18 มกราคม 2550 19:47 น. - comment id 647377

คุณหนุ่มอุบล .. :)

หนาวหนอหนาวแผ่วเนื้อ........เพียงใด
หนาวอุ่นอกละไม..................แผ่เอื้อ
หนาวจักกี่หนาวไหน...............หมุนเปลี่ยน
หนาวมิขาดหนุ่มเกื้อ...............กกให้หายหนาว

หนุ่มอุบล

18 มกราคม 2550 23:45 น. - comment id 647498

หนาวสิ้นเมื่อห่มเนื้อ บทกวี
หนาวหลบเร้นหลีกหลี้ ห่อนสิ้น
อุ่นถ้อยอุ่นถ้อยวจี    ทอถัก
อุ่นนักใช่จวักลิ้น     อุ่นแท้ถ้อยกวี

อยากเห็นพี่รวมเล่มซักที
อ่านแต่ละเรื่องซาบซ่านฤทัยครวญ

อัลมิตรา

19 มกราคม 2550 09:55 น. - comment id 647571

คุณหนุ่มอุบล ..

ฤดูกาลผันผ่านพ้น.................เพียงฤดู
แดดรุ่มหรือฝนพรู.................โยกย้าย
ไอหมอกหยอกลมกรู.............กายสั่น
เรา-ท่านฤๅยังคล้าย................แน่แท้ยืนยง

มือสมัครเล่นอย่างอัลมิตรา .. อย่างดีก็แค่คัดกลอนตัวเองลอกใส่สมุดไว้
ซึ่งแต่เดิม ก็ไม่เคยแม้แต่จะคิดทำ .. 
กระทั่งมีผู้ติดตามอ่านท่านหนึ่ง คัดลอกกลอนในกล่องปัจจุบันใส่สมุดมาให้สามเล่ม
ซึ่งก็เป็นช่วงระยะเวลาต้นปี 48 - กลางปี 49 ..และท่านนั้นก็ได้จัดส่งมาให้อัลมิตรา 
และหลังจากนั้นเอง อัลมิตราจึงเริ่มที่จะคัดกลอนของตนเพิ่มเติมลงไป แต่ก็ไม่ทั้งหมด
เพิ่งรู้ตัวว่า .. เขียนอะไรก็ไม่รู้ เขียนมากมาย มีเข้าท่าอยู่น้อยนิด ที่เหลือ ไร้สาระทั้งนั้น
ดังนั้น .. 
อัลมิตราผู้ซึ่งไม่มีความประสงค์จะรวมเล่มอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าจะมีสหายหลายคนให้การสนับสนุน
กระทั่งจะลงทุนลงแรงให้ .. อัลมิตราก็ยังคิดว่าฝีมือของอัลมิตรายังห่างชั้นที่จะเอาดีในทางเขียน
ยิ่งไปกว่านั้น อัลมิตราคิดว่า นักเขียนที่ดีควรรับผิดชอบในงานเขียนของตน 
เพราะมันไม่ใช่เรื่องของธุรกิจ ที่มุ่งเอาแต่ปริมาณ หรือแต่ใจที่คิดอยากจะทำ ..
สรุปว่า คุณภาพของอัลมิตรายังด้อยค่ะ จึงไม่มีแนวโน้มที่จะรวมเล่มเสียที

ทักทาย

20 มกราคม 2550 13:52 น. - comment id 647840

สนับสนุนด้วยคนจ๊ะ................

สวัสดีคุณอัลมิตรา คุร คุณ thaipoem ทุกท่าน....
คิดถึงเสมอ จ๊า

อัลมิตรา

20 มกราคม 2550 15:33 น. - comment id 647871

คุณทักทาย .. สนับสนุนอะไรจ๊ะ
ขายไม่ได้หรอกน่า หนังสือของอัลมิตรา ..
สู้เขียนเก็บไว้อ่านเองดีกว่า .. จะได้นอนหลับฝันดี
ไม่ต้องฝันร้ายเพราะบรรดาคนที่ซื้อไปอ่านแล้วบ่นต่าง ๆ นา ๆ  อ่ะ .. ฮา ..

ทักทาย

20 มกราคม 2550 16:53 น. - comment id 647892

ถ่อม!! มาก ราวังเตี้ยนะ.... รุ้รึป่าว  :)

อัลมิตรา

20 มกราคม 2550 22:52 น. - comment id 648023

คุณทักทาย .. 

อืมม !! อัลมิตราตัวสูงนะ 165 เซนติเมตร
อาศัยช่วงสูงนี่ล่ะค่ะ ที่ทำให้ทานได้มาก 
แต่พักหลัง ไม่ไหวแฮะ 
ตั้งแต่คริสมาสต์มา เค๊กกับคุ๊กกี้ตลอด .. 

เป็นยักษ์อ้วนก็ไม่น่าดูเนอะ 
สงสัยต้องหาก๊วนเล่นกีฬาซะแล้ว