..คงตอบใครไม่ได้ว่า ทำไม ฉันจึงทุ่มเทให้รักมากมาย..ขนาดนั้น ทั้งที่เห็นอยู่ ว่าเวลาของความผูกพัน เหลืออีกแค่ไม่กี่คืน-วัน..ก็จะหมดไป . ความรู้สึกลึก-ลึก..บอกเพียงว่า ใครคนนึงเดินเข้ามา..เติมต่อค่าส่วนที่ขาดหาย หัวใจรัก.ที่ครั้งหนึ่ง เจ็บปวดมากมาย ก็กลับดูคล้าย..ได้รับการใส่ใจ - เยียวยา . ถ้ให้สิ่งนี้เป็นเหตุผล..คงได้ใช่ไหม กับการที่ฉันทุ่มหมดใจ..ตอบแทนความห่วงหา แม้อีกไม่กี่วัน..ความผูกพันจะหมดเวลา ก็ไม่เคยเลยนะที่แสดงออกว่าเหนื่อยล้า.... ..ให้คนตรงหน้า ต้องหนักใจ. . ฝากคำขอบคุณเป็นตัวอักษร.. ผ่านบทกลอนที่ดูไหวอ่อน แม้ ความเป็นเรา ต้องจบลงพรุ่งนี้..ก็ขอให้เข้าใจ ความรักจากฉันที่เธอได้ไป..คือทั้งหัวใจที่ฉันมี ************************* .. ...สับสนอยู่ 2 วัน ความคิดฟุ้งซ่าน .. กว่าจะเขียนกลอนบทนี้จบได้ ก็นานพอดู ..เฮ้อ.. คงต้องตามหาความรู้สึกของตัวเอง ..ในส่วนที่ขาดหายกันต่อไป.. .. ..คิดถึงทุกคน..มากมาย -__-
31 มกราคม 2545 12:30 น. - comment id 32970
บทสุดท้ายเขียนผิด ขอแก้ครับ ในวรรค ที่ 2 .. ..เปลี่ยนเป็น-> ผ่านบทกลอนที่ดูอ่อนไหว .. ....ครับผม
31 มกราคม 2545 12:49 น. - comment id 32974
ฮืม อ่านแล้วเข้าใจเลยว่าคิดอะไรอยู่ ตามหาความรู้สึกตัวเองเจอแล้วบอกด้วยนะ
31 มกราคม 2545 13:09 น. - comment id 32975
คนบางคน ใช้เวลาอยู่กับหัวใจตัวเองนานเกินไป แต่กลับไม่รู้ว่าแท้จริงแล้ว หัวใจของเรา เป็นยังไง... ว๊า...อาร์เศร้าอีกแย้ว -_-' ปล.ถ้าอาร์จะแก้คำผิด ให้ login เข้าไปที่หน้าส่วนตัว แล้วคลิ๊กเครื่องหมาย + หลังบทที่จะแก้ไขสิจ๊ะ ง่ายกว่ากันเยอะเลยนะ ^-^
31 มกราคม 2545 14:49 น. - comment id 32998
รู้แระว่าคนเดิมๆ คนเนี้ยคิดไรอยู่ มากำลังใจค่ะ