อกหักซะขนาดนี้....จะจบอย่างไรดีหนอ

วิภาวดี

ณ.ยามนี้  พี่นั่งรอ อยู่ลำพัง
ใจกำลัง  อ่อนล้า  ลงทุกที
หันซ้ายขวา น้องไม่มา ตามนัดที่
ใจเต้นถี่ มีแต่ลม เป็นเพื่อนกัน
ค่ำคืนนี้   คงต้องเหงา เศร้าเช่นเคย
ไม่เกินเลย  ที่เป็นมา ทุกคราครัน
ต้องเริ่มต้น เตือนตน ให้ใจตัน
อย่าเศร้ากัน อีกเลย เฉยเมยดี
ไม่อยากพบ ไม่อยากเจอ น้องที่รัก
เจ้าทำกั๊ก รักทั้งพี่ และคนอื่น
พี่สุดฝืน  สุดกล้ำกลืน เลือดปนปื้น
ไม่อยากตื่น ยามเช้า เศร้านักเอย
นี่เกือบเช้า  พี่ลุกยืน ไปที่หาด
ผลักมือสาด โดนลม ชมชื่นนัก
ต่อนี้ไป หมดนัด หมดความรัก
ไม่ต้องทัก พี่ขอยืน อย่างลำพัง
มีคำกล่าว  อกหัก  จึงรักเป็น
ไม่เคยเห็น เคยรู้   เป็นเช่นนี้
คงต้องทน อกตรม รักของพี่
ทุกข์สามปี  พอไหม  ใจสุดทน
เช้าแล้วนี่   อาทิตย์   สาดแสงอ่อน
หัวใจผ่อน  สดชื่น ไม่เหงาเศร้า
รักว่างปล่าว  หมดไป จากใจพี่
นับแต่นี้ พี่เปลี่ยนแปลง เป็นคนใหม่
เดินเดินมา  คนเดียว  หลายสิบเมตร
เห็นดวงเนตร อยู่ตรงหน้า ใช่น้องพี่
มาร้องทัก น้องตามหา   เจอที่นี่
เพียงเท่านี้  ใจของพี่ รักเหมือนเดิม...
บทกลอนไทย