ชีวิตเรา..เศร้าเพียงใด..ใครรู้บ้าง มิอาจอ้าง..เอ่ยบอกใคร..ให้หมองหมาง ช่างเปลี่ยวเหงา..เดินโดดเดี่ยว..เปลี่ยวตามทาง อยากบอกบ้าง..หัวใจเรา..เศร้าจริงจริง มีเพียงเธอ..ผู้เดียว..ที่เป็นห่วง วันคืนล่วง..ผันเวียน..เปลี่ยนกี่หน ฉันทุกข์ท้อ..เดียวดาย..ในกมล เธอดั่งฝน..โปรยปราย..ให้ฉ่ำทรวง... มาบัดนี้..แม้ไมตรี..ไม่มีเหลือ ไฟมอดเชื้อ..ดับสิ้น..ถวิลหา ความรักจึง..มอดมลาย..ในพริบตา เธอร้างลา..จากไป..ไม่หันมอง... ถึงวันนี้..ยังคงเศร้า..เหงาจิตยิ่ง ไร้อุ่นอิง..คอยซบ..ประกบขวัญ วันคืนล่วง..ผันผ่าน..ไปตามกาล ยังสะท้าน..หนาวเหน็บ..เจ็บในทรวง... เหม่อมองฟ้า..เห็นนางนวล..ชวนถวิล ยังโบยบิน..เป็นคู่คู่..อยู่เคียงสอง แต่ตัวเรา..ยังไร้คู่..ที่หมายปอง น้ำตานอง..เหว่ว้า..มานานปี... ถึงวันนี้..ชีวิตฉัน..ต้องแกร่งขึ้น เพื่อหยัดยืน..ต่อไป..ในโลกกว้าง แม้เดียวดาย..ไร้ผู้ใด..เดินร่วมทาง ขอก้าวย่าง..สู่จุดหมาย..ที่ปลายฟ้า... อยากกู่ร้อง..ก้องฟ้า..มหาสมุทร อยากยื้อยุ๊ด..กาลเวลา..ที่สับสน อยากมีเธอ..ชิดใกล้..ในกมล อยากหลุดพ้น..จากความเหงา..ที่เร้าใจ.. ไม่มีเธอ..ฉันได้รู้..ถึงชีวิต ความถูกผิด..ความเดียวดาย..ความหวั่นไหว สัจจธรรม..สำรวมไว้..ในจิตใจ ไม่เห็นตาย..เลยใช่ไหม.." ไม่มีเธอ "... กุหลาบขาว :ประพันธ์:อนุเคราะห์
วิภาวดี 10 ม.ค. 2550 20:21 น. - ID 97111 
697
1
0
10 มกราคม 2550 21:37 น. - comment id 645071
เก่งจัง..อธิบายครั้งเดียวก็แก้เป็นแล้ว..นับถือค่ะ..
10 มกราคม 2550 20:40 น. - comment id 645093
สนับสนุนแนวคิดครับ
10 มกราคม 2550 22:16 น. - comment id 645108
เยี่มมจริง
11 มกราคม 2550 08:31 น. - comment id 645146
เหมือนช้อนไม่มีส้อมก้อทานข้าวได้ แล้วทำไมจะอยู่กะตัวเองไม่ได้เนาะ
11 มกราคม 2550 08:36 น. - comment id 645150
ถึงวันนี้ชีวิตต้องแกร่งขึ้น เห็นด้วยค่ะ
13 มกราคม 2550 22:20 น. - comment id 646003
ถึงเจ้าจะฆ่าพี่ ชีวีนี้พี่ก็ยอม ทิ้งพี่ให้ตรมตรอม พี่ก็ยอมเพราะรักเธอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
