โศกนาฎกรรม 2 เดินทางหาสิ่งใด

so and so

สู่ดินแดนที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายความเค็ม
ฉันเดินทางตามลำพังยามค่ำคืน
นั่งรอพาหนะที่ฉันเลือกใช้ ในการเดินทางครั้งนี้
ที่ชานชรา
ฉันนั่งอยู่ที่ชานชรา
ผู้คนพลุพลาน เหมือนหนอนแมลงวัน
ฉันนั่ง ฟังเพลง
ทมน้ำลายลงพื้น
ฉันเดินไป เดินมา
ฆ่าช่วงเวลา ที่แสนน่าเบื่อ
ฉันเดินไปเดินมา  
ฉันเหยียบน้ำลาย ตัวเอง
ขยักแขยง เต็มที
แต่ก็ดี มันช่วยฉัน ฆ่าเจ้าเวลา
                            แด่อาวุธสกปรก
มะเร็งตัวแล้ว ตัวเล่า 
ที่ฉัน  จัดสรรเข้าร่างกาย อย่างละเมียด
มะเร็งตัวแล้ว ตัวเล่า
ที่ฉัน ใช้ฆ่าเวลา
มะเร็ง ตัวแล้ว ตัวเล่า
ที่อยู่เป็นเพื่อนฉัน
มะเร็ง ตัวแล้ว ตัวเล่า
ที่ฉันใช้ สร้างบรรยากาศ
ในการเหม่อลอย
มะเร็ง ตัวแล้ว ตัวเล่า
ที่ร่องลอย อยู่เหนือจินตนาการฉัน
                       ขอบคุณมิตรหาย  ที่ไม่เคยจางหาย  ในยามเดียวดาย
ฉันจมปลักอยู่ใน จินตนาการ
เยื้องคนโง่เขลา
ไร้สาระ ไร้จรรยาบรรณ
ไร้คุณธรรม  แต่ไม่ไร้ความรู้สึก
มนุษย์ทุกผู้  ทุกคน  มีสิทธิ์เลือก
ฉันเช่นกัน
ฉันเลือก ให้ ความฝันมีอำนาจ
เหนือการตัดสิ้นใจ
เหนือความจริงอื่นใด
ฉันคือผู้ ยิ่งใหญ่ในดินแดนแห่งฝัน
เธอเช่นกัน
ผู้ยิ่งใหญ่ เหนือฉันเข้าไปทุกที   ทุกที
เรือร่องลอยดู เคว้งคว้างกลางทะเลกว้างใหญ่
รถพลุพล่างบนถนน กลางเมือง ดูสับสน
ความมืดสงัด กลางป่าเขา ดูวกวน
ฉันต้องการสิ่งใด ในดินแดนแห่งความจริง
ในดินแดนแห่งฝัน  มอบรอยยิ้ม
ที่มิอาจลืมเลือน
ด้วยความเพ้อเจ้อไร้ขอบเขต  ที่ติดตัวฉันมา
แต่กำเนิด  พรสวรรค์นี้ ฉันเชิดชูมัน ด้วยใจจริง
ถึงผู้คนรอบข้าง จะมองฉันอย่างประหลาด
ความรัก นำพาฉันมาพบกับ ดินแดนแห่งนี้
พบเจอเมื่อไรมิอาจรู้ได้   รู้ตัวอีกที
ฉันก็หลงใหล มันเสียห้ามไม่ได้ 
                                   
                              ขอบคุณเธอ   ความรัก