อยากอยู่เพียงลำพังสองใจ ฉันจะกอดเธอไว้ให้นาน แต่ติดที่เวลาหมุนผ่าน ผ่านมาให้เราจากกัน ดอกคูณคูณดอกอยู่เต็มต้น เหมือนแกล้งคูณความหมองหม่นให้คนผิด คูณอาทรห่วงหาเป็นยาพิษ ฆ่าให้ตายทีละนิดทีละนิดเมื่อคิดถึง เป็นความจริงที่เหมือนฝันอันยิ่งใหญ่ เธอผ่านมาให้ผูกพันในวันหนึ่ง คนหัวใจแตกหักได้พักพึ่ง และซึมซับความซาบซึ้งซึ่งห่วงใย เธอให้..ให้และให้เกินใจคาด จนฉันขลาดที่จะรับกับการให้ อาจเป็นคนว่างเปล่าเหงาเกินไป จึงไม่มีอะไรจะให้แทน กลัวเหลือเกินกลัวเธอผิดหวัง จึงต้องสั่งหัวใจให้หนักแน่น ด้วยความดีที่ปรากฎยากทดแทน ความอบอุ่นก็มากแสนแห่งราคา สุดท้ายยังซ่อนเร้นความเป็นฉัน เหมือนไม่เห็นความผูกพันอันมากค่า ค่อย ๆ เดินออกห่างอย่างช้า ๆ ปล่อยน้ำตาให้รินไหลอย่างเบา ๆ เพราะรักมากจึงเงียบหายเหมือนตายจาก แม้ใจอยากจะมาหาเวลาเหงา ดอกคูณร่วงลงแล้วอย่างแผ่วเบา เจ็บและเศร้า..หัวใจเอย..ไม่เคยลืม
29 ธันวาคม 2549 23:21 น. - comment id 641535
อยากจะอยู่เป็นคู่เจ้าจอมขวัญ แต่พี่นั้นถูกขวางกั้นด้วยขอบฟ้า แต่ไม่อาจกั้นความคิดถึงที่มีมา รักหนักหนา...หวังแก้วตายังอยู่ดี ....................... มาทักทายจ้าน้อยชาย
30 ธันวาคม 2549 17:51 น. - comment id 641695
ดีคับเจ๊หายไปนานนึกว่าจะ..ไปแล้ว ไม่ค่อยเห็นออนเลย