ประณามข้าผิดใช่ไหมมนุษย์ ข้าลากฉุดชีวิตปลิดสังขาร ข้าฟาดครืนกลืนทรัพย์สินสิ้นประมาณ ข้ารุกรานผลาญพล่าทั่วธานินทร์ หรือเจ้า ! ผู้โง่เขลาบั่นบุกรุกถึงถิ่น สัมปทานขุดเจาะคอยเกาะกิน ธรรมชาติน้ำตารินแทบสิ้นใจ ยุติธรรมอยุติธรรม เจ้าร่ำร้อง เมื่อข้าฟ้อง-เจ้าว่าแกล้งแสร้งโถมใส่ ความเป็นธรรมของเจ้ายากเข้าใจ กรรมสนองน้ำตาไหล-โทษใครกัน กี่ร้อยคลื่น กี่หมื่นสัตว์ ชี้ชัดอยู่ ร่วมรับรู้ เริ่มเข้าใจ ไม่โศกศัลย์ สำนึกใหม่ฟื้นค่าอันดามัน คืนสู่วันร่มเย็นดังเช่นเดิม *สำนึกใหม่ฟื้นค่าอันดามัน ข้าและเจ้าร่วมสานฝันสู่วันเดิม *
คนมีปีก 25 ธ.ค. 2549 22:40 น. - ID 96567 
1865
1
0
26 ธันวาคม 2549 04:12 น. - comment id 639824
อ่ะโดนใจใช่เลย มนุษย์ควรรักษาสมดุลย์ก่อนนที่จะเรียกร้องเหตุผลจากธรรมชาติ
26 ธันวาคม 2549 08:26 น. - comment id 639886
คลื่นกระเซ็นเป็นฟองละอองเกล็ด ดังพลอยเพชรเม็ดงามเกินคำกล่าว ต้องแสงเรื่องเหลืองทองผ่องแพรวพราว สุกสกาวดั่งว่าจินดามณี แล้วทะเลก็ระริกก่อนพลิกผืน ปลาอานนท์คว่ำครืนคลื่นไล่บี้ ทะยอยโจมโรมรันบั่นชีวี ขึ้นหาดไหนมนุษย์พลีมหันต์นั้น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
