นักกลอนอย่านอนเปล่า

นาวา วังสถาพร

ชีวิตช่างบรรเจิดเลิศวิลาส
กำเนิดเป็นข้าบาทราชสยาม
แม้มิเคยเฝ้าพักตร์สักครู่ยาม
ก็อบอุ่นเพราะพระนาม ธ ปกไทย
ทศพิศราชธรรมล้ำเลอภพ
เจนจบทุกศาสตร์ศิลป์สิ้นสงสัย
ทั้งกระแสพระราชหฤทัย
เป็นที่ซาบซึ้งใจไทยทั้งปวง
แผ่นดินแล้งร้อนทุกข์และขุกเข็ญ
กลับร่มเย็นทั่วไทยเพราะในหลวง
คือศูนย์รวมดวงใจไทยทุกดวง
คือแสงช่วงโชติส่องครรลองกาญจน์
เศรษฐกิจพอเพียงเลี้ยงตัวได้
ทะนุชนทั้งเหนือใต้กลางอีสาน
บำรุงชีพไทยเป็นไทมาช้านาน
ธ ประทานทางพ้นทุกข์แก่ทุกคน
อันว่าชาติเชื้อไทยใช่พ่อค้า
หันกลับมาเพาะปลูกเถิดจะเกิดผล
ยิ่งเร่งคิดเร่งค้ายิ่งพาจน
สุมทุกข์ท้นทับทวีหนี้พอกพูน
ผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ
ทำไทยพลาดก้าวชีวิตหวิดดับสูญ
โชคดีมีดินอุดมและสมบูรณ์
คอยเกื้อกูลชีพชื่นฟื้นกำลัง
ความสุขมวลรวมประชาชาติ
นี่ต่างหากที่ควรวาดและคาดหวัง
อันปัญหาประดามีที่ประดัง
เพราะไทยคลั่งเงินตราจนบ้าบอ
แตกความสามัคคีเกือบกลียุค
คนที่ทุกข์ท่วมใจคือใครหนอ
เลิกโลภหลงโกงฉ้อพอเถิดพอ
อย่าให้พ่อเสียใจไปกว่านี้
เลิกเข่นฆ่าพร่าพ่อและลูกผัว
เลิกทำชั่วเผาโรงเรียนเปลี่ยนวิถี
เก็บหนังสือไว้ให้ลูกปลูกความดี
ไว้ศักดิ์ศรีเพื่อนมนุษย์หยุดทำลาย
หยุดฆ่าครูผู้เสียสละเถิด
ถึงเราเกิดครั้งเดียวก็ล้มหาย
ชีวิตอื่นหมื่นแสนแม้นตกตาย
ไม่เสียดายเท่าครูสิ้นทั้งดินแดน
คนฆ่าคนปล้นชาตินั้นขลาดเขลา
ไม่ยึดเอาแผ่นดินไทยไว้หวงแหน
จะถือเอาสิ่งใดไว้ทดแทน
โลกจะแคลนหินชาติขาดศีลธรรม
ไทยเป็นไทได้ด้วยไทยช่วยไทย
มีสิ่งใดช่วยชูชุบอุปถัมภ์
สร้างกรรมดีจักมีคุณคอยหนุนนำ
ไทยอิ่มหนำด้วยธรรมอภิบาล
มาเถิดหมู่นักกลอนอย่านอนเปล่า
ช่วยบอกกล่าวสิ่งอุโฆษและโจษขาน
ใช้กานท์กลอนกอปรก่อบริบาล
กล่อมวิญญาณไทยฟื้นตื่นจากลวง
ให้ประชาได้ขจัดสิ่งขัดขวาง
เดินตามทางจอมไผทคือในหลวง
เพื่อพ้นทุกข์น้อยใหญ่ไปทั้งปวง
ได้ลุล่วงสู่ปีทองของปวงไทย
ชาติจักโชติช่วงไปได้ด้วยปราชญ์
ชั่วโฉดขลาดนิราศสิ้นแผ่นดินใส
ด้วยคนมีวิชาดีไม่หนีไกล
ช่วยบำรุงจรุงใจให้จำเริญ
บำรุงกวีอย่าให้สิ้นแผ่นดินเถิด
โลกจักเชิดชูสีสันสรรเสริญ
สร้างผลงานคู่แผ่นดินบดินทร์เทอญ
ตามรอยพระดำเนินเหินสวรรค์