จงเดินไปสู่ฝันอันแรงกล้า ด้วยศรัทธาก้าวต่ออย่าท้อถอย อนาคตความหวังยังคงคอย เพียงอย่าปล่อยคืนวันให้ผ่านไป ไม่มีคำว่ายากหากเริ่มต้น เพียงอดทนแน่วแน่จะแก้ไข ข้อผิดพลาดผ่านมาอย่าสนใจ หรือจักกอดเอาไว้ให้ร้าวราน ดูสินั่นผู้คนบนโลกนี้ บ้างก็มีบ้านใหญ่โตรโหฐาน บ้างยากจนลำเค็ญเป็นขอทาน ยังจะผ่านวันคืนแม้ฝืนทน แต่เรามีพรั่งพร้อมหากยอมสู้ จักหดหู่หรือจะข้ามความสับสน อวัยวะมีครบความเป็นคน เพียงดิ้นรนกล้าเผชิญอย่าเขินอาย แม้ตกทุกข์อาภัพไร้ทรัพย์สิน น้ำตารินหลั่งกระเซ็นเป็นเส้นสาย ให้มันไหลออกมาอย่าเสียดาย เผื่อจะคลายเศร้าสลดให้หมดลง จงมุ่งมั่นก้าวต่ออย่าท้อถอย โลกยังคอยให้ลิขิตตามจิตประสงค์ ด้วยศรัทธาความฝันที่มั่นคง อย่างทรนงให้โลกรู้กูก็คน
24 ธันวาคม 2549 15:19 น. - comment id 639337
**.. ชอบนะครับ กวีบทนี้ความหมายดีมาก เป็นกำลังใจให้เสมอ **.. บนถนน โดดเดี่ยว อันเปลี่ยวร้าง ไร้ผู้คน ร่วมทาง อย่างเหน็บหนาว ช่างมันเถอะ แม้นว่า น้ำตาพราว เธอจงกร้าว แกร่งทั่ว ด้วยตัวเอง..
24 ธันวาคม 2549 16:48 น. - comment id 639366
ในวันที่ท้อแท้..ยากแก้ไข.. อ่อนล้าใจหมดพลังชิงชังเขา.. ท้องฟ้าหม่นไร้สีสรรค์วันแห่งเรา เมื่อไร้เงาของพ่อ..มาทอฝัน .. มือพ่อโอบเมื่อร้องปกป้องภัย.. สอนแก้ไขเหตุผลคนเหล่านั้น.. ก้าวที่กล้าใจสู้..หนูอย่าหวั่น.. ต้องถึงฝันปราถนา..ต้นกล้าเรน.... .. เรนขอบคุณนะคะ..
24 ธันวาคม 2549 20:43 น. - comment id 639426
เป็นบทที่ให้กำลังใจที่ดีมากและกินใจมากค่ะ.. แวะมาอ่านค่ะ..
24 ธันวาคม 2549 22:17 น. - comment id 639449
ใช่....เป็นคน..ไม่ใช่ควายยยยยย
24 ธันวาคม 2549 22:51 น. - comment id 639473
อ่านแล้วมีแรงใจต่อสู้ชีวิตดีจังค่ะ
25 ธันวาคม 2549 09:05 น. - comment id 639546
จักหมายคง ทรนง ให้ได้บ้าง เมื่อก้าวผ่านความอ่อนแอ จักพบความเข้มแข็ง และบทเรียนของความทุกข์ที่ดีที่สุดคือ ความอ่อนแอนั่นเอง