ยามเหงา มีเพียงความว่างเปล่าเป็นเพื่อน คงสติคุมความคิดสะกิดย้ำเตือน มีความเหงา ความว่างเปล่าเป็นเพื่อน...ไม่เห็นเป็นไร... หลายคนต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว มีชีวิตอยู่เก็บเกี่ยวสิ่งไหน ยศฐาเงินตราหรือสิ่งใด หวังเพียงให้หลุดรอดไปเพียงวันวัน... .... หนึ่งสัปดาห์มี 7 วัน หนึ่งวันมี 24 ชั่วโมง คุณทำอะไรได้มากมายหลายอย่าง น่าเสียดายที่คุณไม่มีแม้แต่นาทีเดียวที่จะให้กับคนที่อยู่ข้างหลังคุณ... แต่งให้เพื่อนรักของเราคนหนึ่ง... เค้าเป็นคนเก่ง หน้าที่การงานดีพร้อม มีคนรักที่น่ารักและน่าเอาใจใส่... จนไม่มีเวลาให้เพื่อนอย่างเรา หรือแม้กระทั่งคนในครอบครัวของตัวเค้าเอง ...กระทั่งเมื่อวาน... เราทะเลาะกันและ... ความเป็นเพื่อนของเราคงหวนกลับมาได้ยาก... เราคงทำผิดเอง ที่เราไม่สามารถให้เวลาแก่ตัวเองที่จะเข้าใจเค้า เพราะเวลาแห่งความเข้าใจที่เรามีให้ มันหมดแล้ว... คำถามเกิดขึ้นมากมายว่า...ทำไม เราจึงไม่สามารถให้เวลากับตัวเองได้ ทั้ง ๆ ที่ผ่านมาเราทำอะไรได้ตั้งมากมายหลายอย่าง แต่บางอย่างอาจมองดูเหมือนเป็นสิ่งเล็กน้อยซึ่งสามารถใช้เวลากับมันไม่ถึงครึ่งนาที...เรากลับไม่มีโอกาสได้ทำ เวลาหวนคืนมาไม่ได้ขอจากใครก็ไม่ได้นอกจากตัวเราจะให้กับตัวเองเท่านั้น... สิ่งง่ายแต่ว่ายาก เพราะตัดสินใจทำไม่ได้เสียทีต่างหาก
30 มกราคม 2545 18:44 น. - comment id 32875
ความเป็นเพื่อนอยู่ที่หัวใจค่ะ ไม่ใช่เวลาที่มีให้กัน อย่าน้อยใจไปเลยนะคะ รักเพื่อน ต้องเข้าใจเพื่อน และมีความสุข กับความสุขของเขาดีกว่า ถ้าเหงา ก็มาเขียนกลอนที่นี่สิ แล้วเจทท์จะเข้ามาอ่านบ่อยๆ ^-^
30 มกราคม 2545 19:59 น. - comment id 32890
อย่าน้อยใจไปเลยฟ้าไม่หม่นหมองทุกวันฉันใด ใจเราก็ไม่เศร้าโศกฉันนั้น