.:*-:. สมองกลวง .:*-:.

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

งอสระ โอไม้เอก อ่านว่าโง่
ง่าวอักโข ความเขลา ของเรานี่
ปล่อยให้เขา หลอกได้ มาเป็นปี
น่าบัดสี ทั้งโง่เรา และเขาลวง
น่าอนาถ ความรัก พังพินาท
สายใยขาด สะบั้นลง ไร้สิ่งท้วง
เขาก็แค่ เอาเราคั่น ไว้ตักตวง
รักในทรวง ของเรา ยามเหงาใจ
เมื่อเขาเจอ คนรัก ที่ว่าใช่
แต่ทำไม เขายังหลอก ไม่ไปไหน
บอกเราแต่ คนคนนั้น แค่เพื่อนไป
แต่ในใจ รักเขา ยากถอนตัว
หรือจะคบ กลัวเขา ไม่รักจริง
กลัวโดนทิ้ง เลยกั๊กเรา เอาทูนหัว
ลองรักกัน เสร็จแล้ว ก็เมามัว
เล่นเมียผัว หลอกเรา จนช้ำใจ
เมื่อรักกัน บนความทุกข์ ของชาวบ้าน
ใครก็อ่าน ความคิด ของเธอได้
ไร้รักแล้ว คราวนี้ จะทำไร
ไม่ว่าไง ก็ถีบเรา พ้นเส้นทาง
โอ้อนาถ ความรัก เป็นเช่นนี้
มีไหมที่ จริงใจ ให้กันบ้าง
ก็มีแค่ ความรัก รอลาร้าง
รักจริงพราง เลือนลางไป อยู่ไหนกัน
****************************************
หึหึหึ...ทิ้งทวนความเจ็บช้ำกับความรักที่อ้อร้อหลอกลวงของบางคน...
แต่ที่แน่ๆช่วงนี้..."สมองกลวง" มากๆ 
เจอความหนาวแล้วเส้นประสาทมันหดหมดเลย(แพ้ความเย็นเหมือนแมลงสาปเลยแฮ่ะ)