.:*-:. สมิหลา รูสมิแล .:*-:.

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

แถบทิวสน ยาวไกล สุดสายตา
มองแล้วพา หัวใจ เศร้าหม่นหมอง
มองไปแล้ว ทำให้ น้ำตานอง
เจ้าคู่ครอง ของพี่ อยู่ที่ใด
ลมทะเล ถ่าโถม โหมเข้าฝั่ง
พี่คอยนั่ง คิดถึง เจ้ารู้ไหม
แม่นกน้อย กลอยใจ ที่อยู่ไกล
รู้บ้างไหม พี่คนนี้ คิดถึงเธอ
พี่อยู่ไกล แต่หัวใจ ยังใกล้ชิด
คงสนิท แนบแน่น และพร่ำเพ้อ
ว่าเมื่อไหร่ จะได้ พบกับเธอ
เกาะยอเธอ จำได้ไหม มาอย่างไร
รูสมิแล อยู่ห่างไกล ใจถวิล
หากโบยบิน ไปได้ อย่างใจหมาย
ชายน้ำเค็ม คนนี้ ถึงอยู่ไกล
จะเร่งไป อยู่เคียงข้าง นกตานี
หากแต่เพียง ครอบครัวเจ้า ยอมรับพี่
เราคงมี ครอบครัว อันสุขขี
เจ้าจากไป พี่เจ็บช้ำ ปวดชีวี
ไปเพื่อพี่ แต่พี่ช้ำ รอทุกข์ทน
วันหนึ่งหนึ่ง ได้แต่มอง ทะเลกว้าง
ที่เราสร้าง คำสัญญา ใต้เงาสน
จะเริ่มสร้าง ฐานะ จะอดทน
ไม่ให้คน ครหา ว่านินทา
ในตอนนี้ ฐานะ เริ่มดีอยู่
ไม่อดสู อย่างแต่ก่อน ไร้ปัญหา
ไม่มีคน ครหา ว่านินทา
แต่นั้นหนา ปัญหา อยู่ที่เรา

นกน้อยเอย เจ้าจากไป พี่คิดถึง
คอยคำนึง ถึงความหลัง อยู่ข้างเสา
ตรงตรงที่ เคยโยงเรือ ของสองเรา
ตอนพี่เอา ลูกสนร้อย ให้น้องไง
มองทะเล ยิ่งนึก ถึงความหลัง
อีกสักครั้ง จะได้พบ กันอีกไหม
อีกสักครา การรอคอย ของหัวใจ
เจ้าจากไป ไม่บอกลา กันสักคำ
บ้านของเจ้า ถ้าพี่รู้ พี่ไปแน่
ถ้าแค่แค่ พี่จะไป หางามขำ
แต่ว่าพี่ ไม่รู้ที่ หนทางคลำ
พี่ต้องจำ รอเจ้า ทุกเช้าเย็น
พี่มันคน สงขลา เจ้าก็รู้
ไม่เคยอยู่ ไปไกล กว่าที่เห็น
พี่มันจน อดยาก อย่างที่เป็น
แสนลำเค็ญ เพราะเจ้า ไม่บอกทาง
พี่อยากไป หาเจ้า ใจแทบขาด
เหมือนไฟราด กองสุม รุมที่หาง
อยากจะไป ทักทาย ก่อนจืดจาง
แต่ปลายทาง ของเจ้า อยู่ที่ใด

พี่เลยได้ นั่งคอย อยู่อย่างนี้
สักวันที่ บ้านของเจ้า หายสงสัย
สักวันนั้น พวกเขา จะเข้าใจ
ว่าทำไม พี่ถึงรัก นกตานี
อิจฉาคลื่น กระทบฝั่ง หาหาดทราย
อิจฉาไม้ ได้ลู่ลม แสนสุขขี
อิจฉาปลา ที่แหวกว่าย ในนที
อิจฉาที่ เขามีสุข ทุกคืนวัน
เมื่อตอนนี้ พี่ทำไร ก็ไม่ได้
ขอวอนให้ วาจาพี่ ถึงสวรรค์
อยากให้เจ้า เร่งมา คืนรังพลัน
อย่าให้ฝัน ของพี่ ต้องหลุดลอย
ฝากลมไป กระซิบ ข้างข้างหู
ยอดพธู ของพี่จ๋า อย่าให้คอย
พี่นั้นหนา รอการมา อย่างเศร้าสร้อย
เจ้านกน้อย ของพี่ รีบคืนรัง

ฝากดวงจันทร์ ที่เวิ้งฟ้า นภากาศ
อย่าให้พราก เปลี่ยนใจเจ้า ให้กลับหลัง
อยากเจอหน้า คนที่ สร้างพลัง
โปรดคืนรัง เถิดหนา นกตานี
จะกี่วัน กี่เดือน หรือกี่ปี
ตัวของพี่ ชายชาวเล บ่าวคนนี้
จะรอเจ้า แม่นกน้อย ปัตตานี
รอตรงที่ สัญญารัก ของสองเรา
*******************************************
หึหึหึ....ได้ไอเดียตอนฟังเพลง สมิหลา รูสมิแลของมาลีฮววน่าค่ะ เนื้อเพลงประมาณว่า....ทิวสนยืนท้าลมแรง ล้อคลื่นสั่งทรายกระซิบคำหวาน ฝากคำที่พร่ำตามลม ขอฝากไปไกลมุ่งริมฟ้านั้น.....คนสงขลายังคอย แม่นกน้อยตานี ยังซาบซึ้งวจีที่เราสองสัญญา ไม่เคยลืมเลือน ย้ำเตือนใจรอ จะยื่นผ้าทอเกาะยอทักทาย ลองเอามาลงก่อนถึงตำนานแห่งดวงจันทร์น่ะคะ หึหึหึ