บันทึกจากหัวใจที่ร้าวราน2(จบ)

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

ความรักเป็นเช่นใดใครรู้บ้าง
รักจักสร้างความสุขหรือทุกข์หนอ
ทั้งชีวิจของฉันนั้นเฝ้ารอ
ความรักจากออพ่อที่จริงใจ
แล้ววันหนึ่งฉันก็พบได้ประจักษ์
ว่าความรักเป็นอย่าไรหายสงสัย
ความรักนั้นสุดแสนหวานเกินจับใจ
ผูกพันในสัมพันธ์รักของสองเรา
และต่อมาฉันก้ได้รู้ความอีกอย่าง
มึนไม่สร่างกับรักแท้ของคุณเขา
เพราะว่าเราของสองเราเป็นเพียงเงา
ที่บางเบาบดบังความจริงใจ
เขานั้นรักสาวอื่นได้อีกหลาย
พ่อยอดชายมีรักแท้คอยแจกให้
ให้คนนั้นให้คนโน้น..รักจากใจ
แล้วรักใคร่ของราเขาไม่มอง
แม้นเรารักเขาก็รักช่างมากมาย
เขาเดินสายจ่ายแจกอีกเป็นกอง
รักของเขาเป็นของทั้งเราผอง
ไม่ใช่ของของใครจะอยู่เคียง
ถึงแม้เขาจะดูแลเราดีเหมือนเดิม
แต่ก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นฉุนเฉียว
เรื่องนี้นิดเรื่องนั้นหน่อยไม่ได้เชียว
พ่อโกรธเกรี้ยวไม่ยอมพูดกับเราไป
จนไม่นานสักประมาณหกเจ็ดเดือน
วันเดือนเคลื่อนจากวันที่สดใส
มันเป็นวันมรสุมอยู่กลางใจ
เมื่อเมียใครก็เมียเขาเริ่มโทรมา
ถึงเคยบอกเคยกล่าว่าไม่ใช่
แต่ทำไมตัวพี่ดันกลับกลอก
ได้อีกคนเป็นเมียแล้วยังมาหลอก
ทำมาบอกว่าแค่เพื่อนอย่าโวยวาย
โอ้ความรักเป็นอย่างไรในแก่นแท้
ไม่รู้แน่ว่าอะไรคือความหมาย
ว่ารักคือการสร้างหรือทำลาย
ฝันสลายเมื่อเมียอื่นมาระราน
คำว่ารักของคนอื่นฉันไม่รู้
ว่าอยากอยู่คู่เดียวหรือมากหลาย
เคยฝันไว้ว่าเราอยู่คู่ตายาย
ไม่เสื่อมคลายรักเราเพราะรักจริง
แต่ในเมื่อเมียอื่นเขามาท้วงสิทธิ์
ยอมรับผิดกับเราแล้วทำนิ่ง
เราไม่รู้ว่ารักเรามันแท้จริง
หรือแค่สิงห์หลอกวัวให้ตายใจ
..............
 
โอยยิ่งเขียนยิ่งช้ำน้ำตาไหล
สุดอาลัยความรักในหนนี้
ต่อไปนี้คงได้จบกันที
อย่าให้มีรักร้าวร้าวแบบนี้อีกต่อไป