เราจะมีสุขที่สุด เมื่อหัวใจเราเต้นเพื่อคนอื่น เราจะเพลิน กับการนับจังหวะการเต้นของใจตัวเอง ในแต่ละวัน ถึงจังหวะการเต้นของใจ จะช้าลง ช้าลง ทุกที แต่ความภาคภูมิ จะอยู่คู่เรานิรันดร์ ฉันเฝ้าบอกตัวเองเช่นนี้ในทุกวัน ในทุกเวลา ที่ฉันต้องเผชิญหน้ากับปีศาจ แต่ฉันไม่อาจหลุดพ้น ความรักหรือความงมงาย ใยฉันแยกไม่ออก ความหลงใหลในความศรัทธา หรือความหวังแห่งการกลับมา ถ้ารักคือการให้ ใยปรารถนารักตอบ รักนิรันดร์จะกำเนิดเกิดขึ้น เมื่อหลุดพ้นซึ่งความหวัง ถ้าฉันเชื่อในความฝันและความศรัทธา จะมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับฉัน ภายใต้ความหลงใหล ฉันควรยื่นอยู่ตรงจุดใด ในโลกใบนี้ ฆาตรกรในตัวตน ตั้งคำถามนี้กับฉันเสมอ ฉันจำต้องทน ยอมจมอยู่ในความมืดมน เพื่อตัวตน ที่ยังคงอยู่
12 ธันวาคม 2549 22:36 น. - comment id 635528
โศกนาฎกรรมใดใดบังเกิดขึ้น ย่อมจางลงไปกับกาลเวลา...สายลมที่พัดผ่านมา แล้วก็ผ่านเลยไป ถึงแม้จะนำความสดชื่นมาชั่วครั้งชั่วคราว แต่เมื่อเราได้รับรู้ถึงความรู้สึกนั้น ก็เป็นสิ่งที่ดีมิใช่หรือ...ขอเป็นกำลังใจให้นะ ติดตามบันทึกเล่มใหญ่ของคุณเสมอ...รับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้นเช่นกัน สายลมที่หวังดี
12 ธันวาคม 2549 23:33 น. - comment id 635532
ฉันเชื่อว่าเธอไม่ได้เผิชญหน้าตามลำพัง บนความอ้างว้าง เธอยังมีใครหลายคนที่ยังเป็นห่วงเธอ เพราะความรักไม่ใช่สิ่งที่ครอบครอง ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันย่อมเรียกว่าความรัก สิ่งใด ๆ ทั้งปวงเกิดขึ้นด้วยความรัก ดำเนินด้วยความรัก และสุดท้ายจะอวสานด้วยความรัก ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเธอจะยืนอยู่จุดใดบนโลกนี้ บางทีเธออาจจะยืนอยู่จุดเดียวกับที่ ฉันยืนอยู่ก็ได้ ในที่ที่สว่าง ที่สุดเธอจะเห็นฉันเป็นเงาข้างเธอเสมอ แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ยิ้มเยอะๆๆนะ
15 ธันวาคม 2549 18:09 น. - comment id 636570
เธอควรยืน ณ.ท่ใดก็ได้บนโลกใบนี้ เพื่อต่อสู้กับฆาตกรในตัวตน อย่าหลุดพ้นซึ่งความหวัง ถ้าเธอเชื่อในความฝันและศรัทธา แม้มีสิ่งใดเกิดขึ้นกับเธอ