กอดตัวเองเอาไว้อย่าให้หนาว....

ครูพิม

เสื้อมอมแมม  แก้มช้ำ  น้ำตาตก
เจ้าช้ำอก  หมองหม่น  จนเรื่องไหน
คุณครูขา  พ่อแม่หนู  เขาอยู่ไกล
ไม่ใส่ใจ  ห่วงหนู  ดูเขาทำ
    สิบหกปี  เติบใหญ่  ในวันนี้
เพราะหนูมี  คุณยาย  ผู้ขามขำ
พ่อแม่หนู  ดูเขา  ช่างใจดำ
ข้าวทุกคำ  จากมือยาย  ไม่อิ่มเลย
    สายตาที่  เหว่หว้า  อาทรนัก
โหยหารัก  แต่เขา   กลับนิ่งเฉย
อ้อมอกที่   อบอุ่น  เพื่อนคุ้นเคย
โอ้อกเอ๋ย  อยากสัมผัส  นั้นสักครา
    กอดหนูไว้  ในวันนี้  มีคำตอบ
แบบทดสอบ  เจ้าแข็งแกร่ง  ดุจหินผา
มีแต่ยาย  เจ้าก็งาม  ตามตำรา
พร้อมคุณค่า  ความเป็นคน  จนเต็มตัว
   อย่าได้ร้อง  โหยหา  คว้าความรัก
เพราะประจักษ์   แน่แล้ว   แก้วทูนหัว
ยายและครู  อยู่ใกล้ใกล้  ไม่ต้องกลัว
สิ่งหมองมัว  สลัดไป  ให้ไกลตน
   กอดตัวเอง  เอาไว้  อย่าให้หนาว
ทุกข์หลายคราว  ผ่านไป  หลายหน้าฝน
สร้างฝันสวย  ด้วยมือเรา  นะอดทน
อย่ากังวล  เรื่องใด  ให้หมองมัว
   ฟ้าสีทอง  ผ่องอำไพ  ที่ปลายฟ้า
รอเจ้ามา  เก็บเกี่ยวไป  นะทูนหัว
กำลังใจ  สร้างได้  จากใจตัว
ฟ้าสลัว  คงสลาย  ในเร็ววัน
   ที่ผ่านมา  เจ้าก็แกร่ง  ด้วยแรงรัก
ยายฟูมฟัก  อบรม  บ่มสร้างฝัน
อ้อมกอดยาย  อ่อนน้อม  พร้อมป้องกัน
ให้ฝ่าฟัน  สู่ฟ้ากว้าง  อย่างอดทน
     จงตั้งใจ  พากเพียร  เรียนหนังสือ
เป็นเครื่องมือ  สร้างฝัน  นั้นอีกหน
ยึดความดี  คิดดีไว้  หายกังวล
จะเป็นคน  เต็มคนได้  ในเร็ววัน...