ห้องสมุดแหล่งวิชาหาความรู้ มุ่งหมายดูก่อนสอบมอบความหวัง แต่แล้วใจต้องเต้นจวนเจียนพัง เธอเปรียบดังนางในฝันที่ฉันรอ สายตาเศร้ายิ้มโศกเหมือนโลกหยุด ความรักผุดกลางใจไม่แปรผัน เป็นแฟนเธอว่าไง..ใจตรงกัน นางรับพลันยื่นไมตรีมีน้ำใจ
3 ธันวาคม 2549 07:58 น. - comment id 633409
สบตากันครั้งแรกฉันเพิ่งรู้ เธอเป็นเนื้อคู่แค่ในฝัน วันเวลาพรากเราให้จากกัน คืนและวันจำเพียงเธอให้เพ้อครวญ ...............................................
5 ธันวาคม 2549 16:02 น. - comment id 633767
อยากจะย้อนกลับไปในอดีตแก้ไขให้ฝันนั้นเป็นจริง..แต่..และก็แต่....ปัจจุบันละจะเอาไปไว้ใหน..ช่วยผมคิดทีคุณ.."ทางแสงดาว"
6 ธันวาคม 2549 19:44 น. - comment id 634014
คำแนะนำ....อดีตมีไว้ให้จดจำ... .....ปัจุบันมีให้ก้าวเดิน..... สำหรับข้าพเจ้าสับสน......
29 มีนาคม 2550 14:54 น. - comment id 678034
ปัจจุบันคือความจริงที่เราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เราเคยกระทำและคิดว่าเป็นอดีตถ้าจะย้อนอดีตโดยที่ไม่มีปัจจุบัน......คงจะยาก.....เพราะปัจจุบันคือสิ่งที่เราต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องเสียใจจน...อยากย้อนอดีต..... สำหรับอดีตที่เป็นสิ่งดีๆที่ควรจดจำ.....ก็ควรจดจดและบอกเล่าถึงความงดงามในอดีตให้อนุชนรุ่นหลังได้ชื่นชม..ยินดีไปกับอดีตนั้น...เพื่อเป็นอทาหรณ์สอนใจตนเองและบุคคลรอบข้าง เฉกเช่นความรักครั้งแรกที่บริสุทธิ์ จริงใจ ...........
1 เมษายน 2550 06:58 น. - comment id 678936
มีกลอนของคนอื่นมาฝาก( ได้มาจากสมุดบันทึกของคุณยายซึ่งคุณยายหวงมาก....แอบขโมยมา .....อย่าบอกใครเชียวนะ..... ) สุดเฉลยบอกเขาใจเราซื่อ มีรักคือตัวน้องที่ปองฝัน คิดเอื้อเฟื้อเผื่อพิเศษดวงชีวัน ฤดีมั่นเพียงนุชสุดบูชา ........เธอคือดวงใจ........... ตัวเธอคือดวงใจในดวงจิต เช่นชีวิตชีวาพาสดใส หากขาดเธอฉันตงเศร้าเหงากายใจ ขาดเธอไปคงขาดจิตชีวิตวาย ถึงจากไปไกลแสนใกลใจมิห่าง เคียงคู่นางตลอดไปไม่หน่ายหนี ด้วยเธอเป็นเช่นโคมทองส่องชีวี ให้ตัวพี่ก้าวไปได้มั่นคง .........ใกล้ปีใหม่ไทยแล้ว......ขออวยพรให้คุณและ....ยอดดวงใจ....ที่อยู่เคียงข้างคุณ....จงมีแต่ความสุขความเจริญ....ยิ่งๆขึ้นไป.....
2 เมษายน 2550 23:35 น. - comment id 679435
คุณนิรนามจ๋า...กลอนนี้คุ้นๆยังไงไม่รู้...(จำได้แล้ว)....รักษาให้ดีเด้อ..อย่าให้ใคร...เอาไปเผาไฟอีกก็แล้วกัน.....เช่นกันครับสงกรานต์ปีใหม่ไทยนี้ขออวยพรให้คุณ..และยอดดวงจิต..ที่อยู่ข้างๆจงมีแต่ความสุขตลอดไป..
3 เมษายน 2550 12:48 น. - comment id 679601
นิรนามต้องขออภัย....ที่ให้ข้อมูลผิดพลาด...ไม่มีใครเผาอะไรหรอก....แต่กลับเก็บไว้ให้อย่างดี....งังงัย....เราก็หาเจอ.....แล้วก็ทำเป็นม่ายรู้ม่ายชี้.....ก็สิ้นเรื่อง.....
6 เมษายน 2550 08:21 น. - comment id 680842
ถ้าเป็นอย่างนั้นทิดสาก็ดีใจ..และโล่งใจ..(กลัวจะเกิดสงครามโลกครั้งที่3..)...........ครับทุกๆอย่าง..ทิดสาขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว
20 มีนาคม 2553 00:22 น. - comment id 1112543
อยากรู้จังว่า....ทำไมความรักครั้งแรก...จึงมีอิทธิพลมากมายขนาดนี้....ทั้งๆที่เป็นเพียงความรัก...ที่บริสุทธิ์(ไม่มีความใคร่มาเจือปน)...จะทำอย่างไรดีหนอ....จึงจะลืม...ได้อย่างสนิทใจ....ไม่คิดถึง....ไม่เป็นทุกข์...เพราะถูกรักครั้งแรกทรยศอย่างเลือดเย็น...
29 ธันวาคม 2553 19:16 น. - comment id 1176875
รักครั้งแรกและครั้งสุดท้ายย่อมมีค่าสำหรับผู้เป็นเจ้าของเสมอ...เพราะไม่ว่าจะเป็นรักครั้งที่เท่าก็เป็นความรักอันล้ำค่ายิ่ง..เท่าเทียมกัน..แล้วยังอยากลืมด้วยเหตุใด..สิ่งใดที่เราอยากลืมมันกลับจะยิ่งจำ...แต่สิ่งใดที่เราอยากจำกลับลืม....
24 มกราคม 2554 15:38 น. - comment id 1181408
.ใช่แล้วมันเป็นอย่างไรก็ไม่รู้นะสิ่งที่อยากจำกลับลืมสิ่งที่อยากลืมกลับจำ.....มันเป็นอย่างนี้นี่เอง........ถึงมีคนสอบตก......