...อาจเป็นเหมือนเธอว่าไว้... ...ฉันมักลืมคนที่อยู่ใกล้เสมอ... ...จะห่วงใยคนไกลที่ไม่อาจพบเจอ... ...เผลอลืมเธอคนใกล้แค่ปลายตา. ...คงทำให้เธอน้อยใจ... ...เธอคงไม่รู้เลยใช่ใหมว่า... ...จริง ๆแล้วร้อยคนไกลที่เธอพูดมา... ...ฉันไม่เคยเห็นใครมีค่ามากกว่าเธอ... รักที่เธอมอบมาฉันสัมผัสได้ ความห่วงใยที่เธอให้ยังรับรู้อยู่เสมอ อาจทำเป็นไม่รู้มาตลอดว่ามีเธอ แต่รู้ไว้น่ะเธอที่รักเสมอคือเธอคนเดียว