ผืนน้ำกว้างลมบางเบา เห็นเงาน้ำไหวใจหวั่น ทุกข์ระทมเข้าข่มขวัญ หนาวสั่นขื่นขมตรมใจ... ยืนต้านลมบ่มความคิด ให้จิตล่องลอยปล่อยไป ในเวิ้งว้างฟ้ากว้างใหญ่ สุดไกลในนภาฟ้างาม... ไขว้คว้าหาหวังดั่งคิด ชีวิตนั้นมากขวากหนาม ภัยรอบข้างต่างคุกคาม ทุกยามความเศร้าเข้าครอง... อิสระเสรีที่ฝัน ตัวฉันใคร่ใฝ่ปอง อยากโผบินเพื่อผินมอง เที่ยวท่องไปในธานี... สู่โลกกว้างใหญ่ไพศาล สำราญสุขชื่นชีวี ไร้แบบแผนแก่นวิถี สุขขีชีวีเบิกบาน... ในแบบฉันนั้นเรียบง่าย ผ่อนคลายแสนไร้แก่นสาร เลือกจะทนอยู่บนคาน ก้าวผ่าน...โลกกว้างอย่างเสรี...
สาวภูไท 28 พ.ย. 2549 17:55 น. - ID 95626 
1156
3
0
28 พฤศจิกายน 2549 21:18 น. - comment id 631937
คานไม่ค่อยจะมั่นคงนะคะ
แบบว่าคนขึ้นคานมากกว่าเดิมอ่ะค่ะ คานรับน้ำหนักไม่ไหว คริ คริ
29 พฤศจิกายน 2549 08:19 น. - comment id 632025
อิอิ สงสัยคานจะหักแล้วมั้งคะเนี่ย ประชากรล้นหลาม แบบใครก็แบบใครสิ ว่าไหมคะ
29 พฤศจิกายน 2549 14:55 น. - comment id 632182
แบกบันไดไม้ไผ่มาพาดคาน สาวภูไทวัยหวานโปรดยั้งคิด คานอันน้อยคงนักไม่สนิท ไต่บันไดลงอีกนิดเรารับเอง ข้างบนหนาวนะจะบอกให้
29 พฤศจิกายน 2549 15:36 น. - comment id 632211
...อือ...สงสารคานเนาะ สมัยนี้ต้องทำงานหนัก อิอิ... แวะเข้ามาล้อเล่นครับผม
29 พฤศจิกายน 2549 17:00 น. - comment id 632252
สาวภูไท..เราจะก้าวสู่โลกกว้างอย่างเสรี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
