เหนื่อยจริงจริง ชาวนา หลังสู้ฟ้า ต้องก้มหน้า ก้มตา น่าเวียนหัว เหนื่อยก็เหนื่อย อ่อนล่า ใจนึกกลัว สู้กับตัว ตัวเอง กลางแดดลม แหงนหน้าขึ้น ทีไร ใจเต้นรัว เหมือนเมามัว ตาลาย ไม่สุขสม ต้องคอยยืน หลับตา พาเศร้าตรม ทุกข์ระทม จริงจริง เราชาวนา หลังก็เจ็บ เอวก็ปวด แสนรวดร้าว เมื่อถึงคราว กลางคืน ทั้งแข้งขา แสนเหน็ดเหนื่อย หมดแรง แฝงน้ำตา ใจอ่อนล้า กับความจริง ที่ฝืนทน ใจเริ่มท้อ เหนื่อยล้า ที่เป็นอยู่ ไม่อยากสู้ อีกแล้ว ไม่อยากสน อยากจะหนี ไปให้พ้น กับความจน ต้องดิ้นรน ขนาดไหน ไกลความจริง
27 พฤศจิกายน 2549 11:41 น. - comment id 631322
เหนื่อยก็ต้องทนค่ะ ตอนเด็กได้นวดขาให้แม่บ่อยมากค่ะ
27 พฤศจิกายน 2549 11:57 น. - comment id 631331
เวลานั่งมากๆ ลุกขึ้นก็ปวดเมื่อยทั้งตัวเหมือนกันค่ะ แต่นึกถึงชาวนาก้มๆเงยๆ ตลอด สมเป็น "กระดูกสันหลังของชาติ" น่าสรรเสริญแท้จริง ดีใจที่ครูโรงเรียนหนึ่งในเดือนที่ผ่านมา นำเด็กไปปลูกข้าวในแปลงนา ทำให้เด็กรู้ว่า ชาวนา ต้องอดทนขนาดไหน แวะมาอ่านกลอนดีค่ะ
27 พฤศจิกายน 2549 12:31 น. - comment id 631364
เราเลือกเกิดไม่ได้แต่เราเลือกที่จะเป็นได้ .. แต่สำหรับชาวนา .... สิ่งที่เราช่วยเหลือเค้าได้มากที่สุด คือรู้คุณค่าของข้าวและบุญคุณของชาวนา ....ค่ะ.. ไม่กินทิ้งไม่กินขว้าง แบบเอมไงคะ ถึงได้โตวันโตคืน อิ อิ
27 พฤศจิกายน 2549 13:39 น. - comment id 631400
พ่อของข้าความรู้น้อยเพราะเรียนต่ำ เท้าพ่อย่ำเหยียบไปในไร่สวน มีเครื่องมือใช้หากินคือแหอวน อยู่ในสวนไร่นามาช้านาน ดีใจและภูมิใจค่ะที่ได้เกิดในพื้นแผ่นดินไทย ที่มีชาวนาเป็นกระดูกสันหลังของชาติ กระต่ายใต้เงาจันทร์
27 พฤศจิกายน 2549 14:41 น. - comment id 631428
มาเป็นกำลังใจนะคะ