ภายใต้เปลือกอันเปราะบาง มีเพียงความอ้างว้างเป็นรังไหม เคลือบด้วยความเหว่ว้าของจิตใจ กระทบกระแทกก็แหลกไป พร้อมกับหัวใจที่เคยมี เปลือกบอบบางช่างอ่อนล้า และอ่อนแอเกินกว่าจะหลีกหนี แม้สิ้นไร้เปลือกอ่อนแต่ก่อนมี คงเหลือแต่ซากธุลีแห่งกายา ...............................
24 พฤศจิกายน 2549 12:45 น. - comment id 630515
ไร้เปลือกอ่อนแต่ก่อนมา เหลือเพียงภาพมายาที่หลอกกัน ไม่มีแล้วสำหรับฉัน เพราะวันนั้นเหลือเพียงเถ้าธุลี
24 พฤศจิกายน 2549 13:00 น. - comment id 630528
ภายใต้เปลือกบางบางช่างน่ามอง น่าครอบครองดวงจิตให้คิดเพ้อ ทุกย่างก้าวที่เคลื่อนไหวอยากพบเจอ โปรดเถิดเธออย่าพึ่งสิ้นซึ่งแรงใจ
24 พฤศจิกายน 2549 13:00 น. - comment id 630529
เปลือกที่เปราะเกราะที่ร้าวก็เท่านั้น วันนี้ฉันเป็นผีเสื้อของดอกไม้ ไม่มีเถ้าธุลีดิน เมื่อฉันโบยบินสู่ฟ้าไกล ฟ้าทั้งฟ้าจะสดใสและฉันจะพาเธอไปพร้อมๆกัน ........................................... ขอบคุณที่แวะมาจ้ะ คุณทางแสงดาว
24 พฤศจิกายน 2549 13:04 น. - comment id 630533
เปลือกบอบบางจริงเหยอ แล้วเปลือกทุเรียนทำมายม่ายเห็นบอบบางเลย....
24 พฤศจิกายน 2549 13:22 น. - comment id 630536
To K.ศรรกรา ..................................................... ก่อนมันจะเป็นเปลือกที่แข็งแกร่งได้ขนาดนั้น มันคงมีที่มาของมันล่ะนะ .................................................... ขอบคุณที่แวะมาจ้ะ
24 พฤศจิกายน 2549 14:24 น. - comment id 630550
อ้อเหรอ....ฮืม...น่าคิด (ครุ่นคิด ครุ่นคิด)
24 พฤศจิกายน 2549 14:34 น. - comment id 630553
วันไหนฉันไร้ซึ่งเปลือกบาง คงมีหนทางให้ก้าวเดิน ตัวฉันยังคงเป็นคนเดิม หากมีใครมาเติมใจให้กัน เมื่อหัวใจเต็มเปี่ยมรัก แม้มีอุปสรรคสักแค่ไหน ตัวฉันจะขอโบยบินไป สู่ฟ้าไกล ด้วยใจเบิกบาน... แวะมาทักทายค่ะ...
24 พฤศจิกายน 2549 16:35 น. - comment id 630603
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆ
27 พฤศจิกายน 2549 07:11 น. - comment id 631223
ขอบคุณที่แวะมานะคะ