เริ่มเข้าสู่วัยสาวพราวสะพรั่ง เปรียบเหมือนดั่งบุปผางามยามแรกแย้ม บริสุทธิ์ผุดผ่องสองนวลแก้ม ไร้แต่งแต้มธรรมชาติช่างบาดใจ เจ้าดอกไม้ยวนเย้าเคล้ากลิ่นหอม ชวนดมดอมหมู่ภมรร่อนมาไกล เสน่ห์เจ้าเย้ายวนติดตรึงใจ ทำเอาชายไหวหวั่นสั่นระทวย แต่ด้วยวัยเพียงนิดจิตไม่หาญ ไม่อาจทานคารมชายชมกายสวย เพียงคำป้อหวานวาจาพาระทวย เอื้ออำนวยพลีร่างหวังใจจริง แต่เธอพลาดไปแล้วเจ้าแก้วตา ไร้เดียงสาหารู้ไม่เขาใกล้ทิ้ง เขาหวังเพียงร่างกายไว้แอบอิง ไม่รักจริงเขาหน่ายคงไปพลัน แล้วก็เป็นจริงดังว่าพาอดสู พอเขารู้เธอตั้งท้องไม่ป้องกัน ก็รีบปัดปฎิเสธพัลวัน ลูกใครกันฉันไม่เกี่ยวเที่ยวง่ายเอง ต้องมานั่งน้ำตาตกอกร้าวรวด ใจเจ็บปวดแสนเศร้าเขาข่มเหง พ่อแม่เตือนไม่ฟังยังทำเก่ง ต้องกระเตงลูกมาพาอับอาย เรียนหนังสือก็ไม่จบครบเวลา ต้องออกมาเลี้ยงลูกแสนทุกข์กาย โดนสังคมตีตราค่าใจง่าย ทั้งที่ชายเป็นฝ่ายทำให้จำยอม
เก็จฐวา 23 พ.ย. 2549 23:07 น. - ID 95460 
1012
1
0
24 พฤศจิกายน 2549 08:55 น. - comment id 630473
เพราะยากรู้ใจชายไม่วายคิด.... เพราะไม่รู้ความถูกผิดด้วยเดียงสา เพราะคำหวานซ่านรักตระหนักมา จึงยอมมอบสิ่งมีค่าให้เขาไป ............................. เมื่อได้รู้ความจริงให้เศร้านัก เมื่อประจักษ์ว่ารักลวง....ร้องไห้ ที่เขารักเพราะแค่อยากได้ร่างกาย นี่หรือคือชาติชายที่เฝ้ารอ ............................. ........ดีจ้าน้องเก็จฐวาแต่งได้เหมาะกับสังคมสมัยนี้จริงๆ.....คนสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ....คำว่ารักมากมาย....อยากจบสิ้นสุดท้าย....เป็นคำลวง...คนกะล่อนช่างมากนัก....รักง่ายหน่ายเร็วหนักหนา...บอกว่ารักง่ายๆออกลายร้ายยามลับตา...ยากจะหาความจริงใจให้พบเจอ...ยังงัยก็เป็นห่วงนะ ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ โลกนี้ไม่ได้มีแต่สิ่งสวยงาม
24 พฤศจิกายน 2549 08:57 น. - comment id 630474
สังคมจะตีตราด่าว่าเรา เพราะพวกเขาลืมมองที่เงาหัว เขาเพียงมองแต่เพียงสิ่งรอบตัว เงาหัวเขามินีมิรู้เลย
24 พฤศจิกายน 2549 21:31 น. - comment id 630710
เสียตัว อย่าเสียใจมาเป็นกำลังใจ
25 พฤศจิกายน 2549 10:17 น. - comment id 630824
โทษตัวเราเองก่อน..... เพลงมักประชดแบบว่านะ.... ความเป็นจริง ทุกคนเป็นเหยื่อของสังคม เหยื่อสังคมทุนบริโภค มักมีชะตาแบบว่า ไม่ใช่พลาด... รู้ทันมัน.ไม่กลัว...สู้ต่อไป
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
