ไม่รู้ทำไม

ไม่รู้ทำไม...
ร่าเริงแจ่มใสได้เฉพาะตอนกลางวัน
ดูสนุก ยิ้ม หัวเราะ สุขสันต์
พูดคุย ฮา มัน กับทุกคน
แต่รู้มั๊ย...
ข้างในวุ่นวาย สับสน
เพราะในใจมัวแต่คิดถึงคนบางคน
ที่เงียบไป- ดูไม่สน- ดูเฉยชา
ต้องคอยเก็บอาการไว้
ต่อหน้าใครๆต้องคอยยิ้มร่า
พออยู่คนเดียวก็เหมือนเดิม...เหมือนทุกๆครา
ตกกลางคืนน้ำตาก็พร่างพรู

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ตัวอ้วน 21 พ.ย. 2549 11:57 น. - ID 95340

787

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/95340 ที่มา: ตัวอ้วน

comments powered by Disqus

ยายแม่มด

21 พฤศจิกายน 2549 12:13 น. - comment id 629159

แสร้งยิ้ม....แต่นี่ยิ้มจริงนะคะ


...................ตัวอ้วน..........................

พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร

21 พฤศจิกายน 2549 12:20 น. - comment id 629165
```
อย่างงี้ต้องรีบหาคนมาเป็นเพื่อนครับ
```

แมวคราว

21 พฤศจิกายน 2549 12:26 น. - comment id 629169

แวะมาทักทายครับ..
อย่ามัวเหงาอยุ่เลย..มีอะไรให้ทำตั้งเยอะ..
ลองดูนะครับ...

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

21 พฤศจิกายน 2549 12:26 น. - comment id 629171

เป็นอย่างที่คุณเป็นอยู่
จงยิ้มและมีความสนุกกับการหัวเราะ
และจงเหงาพอประมาณอย่าฟุ่มเฟือย

ทะเลใจ

21 พฤศจิกายน 2549 12:27 น. - comment id 629173

แบบนี้ต้องแพ้กลางคืนชัวร์ อิ อิ 

เอาน่า ..... คนเราก็ต้องมีเวลาที่อ่อนแอกันบ้างแหล่ะ

แต่ว่า อ่อนแอแต่อย่าท้อถอยนะคะ

สู้ สู้ วันพรุ่งนี้ยังมีเรื่องราวมากมายที่ทำให้เรายิ้มได้

เอาเป็นว่าถ้าทะเลใจว่างจะแวะมาคุยด้วยบ่อยบ่อยนะคะ 

จะได้ไม่เหงาไง๊

เจน_จัดให้

21 พฤศจิกายน 2549 13:19 น. - comment id 629231

ไม่รู้ทำไมต้องร้องไห้
ไม่รู้ทำไมใจต้องสั่น
ไม่รู้ทำไมอะไรกัน
ไม่รู้เธอมาเหยียบเท้าฉันทำไม
.....................
ขอคนตัวผอมแจมด้วยน๊ะ หุหุ  อืมมอาการที่ว่าเค้าเรียกว่า คนแพ้กลางคืนจ้า เนี่ยโรคประจำตัวเราเลยอ่ะ 55555+