สองมือพ่อโอบอุ้มคุ้มสยาม ทั่วเขตคามยามมีภัยพ่อไปถึง สองเท้าพ่อมิเคยหวั่นหรือพรั่นพรึง หวังเพียงถึงเพื่อปัดเป่าเหล่าเพทภัย หนึ่งใจพ่อที่มีพลีเพื่อลูก พ่อพันผูกลูกยิ่งกว่าสิ่งไหน พ่อคือร่มฉัตรทองของผองไทย แผ่ก้านใบให้ร่มเงาเนาเนิ่นนาน หกสิบปีที่ผ่านไปให้สำนึก ขอจารึกไว้กับตัวชั่วลูกหลาน น้ำพระทัยอันกว้างใหญ่กว่าสายธาร ขอสืบสานงานต่อเพื่อพ่อไทย ให้สิ่งที่พ่อหวังได้สำเร็จ แม้นเหนื่อยเหน็ดก็มิพรั่นหรือหวั่นไหว ถวายพ่อซึ่งความดีที่ตั้งใจ หนึ่งลูกไทยขอก้าวย่าง....ทางพ่อเดิน ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ (วรรณกรรมเพื่อพ่อ)
อ.วรศิลป์ 20 พ.ย. 2549 11:29 น. - ID 95287 
1601
1
0
20 พฤศจิกายน 2549 16:29 น. - comment id 628851
แม้เป็นก้าวเล็ก-เล็กที่ออกเดิน พร้อมเผชิญทุกอย่างไม่ทดท้อ เตือนจิตให้มั่นรู้จักเพียงพอ ตามคำสอนพ่อที่คอยย้ำเตือนมาร่วมเดินตามพ่อด้วยคน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
