..ไม่รู้จะเริ่มต้นที่ตรงไหน ขณะที่ความรู้สึกข้างใน..กำลังสับสน ไม่รู้ว่าทำไม..หัวใจถึงดูทุกข์ทน ในขณะที่ใครรอบข้างอีกหลายคน..เค้าเบิกบาน . ..ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน กว่าอาการแบบนี้จะหายไป..จากใจฉัน ไม่รู้ - ไม่รู้.. ว่าจะมีใครที่ไหนกัน เข้ามาปลดปล่อยพันธนาการ..ที่ผูกมัดฉันเสียที . ..ไม่รู้ว่าความเข้มแข็ง ต้องสร้างแรง-กำลัง... มากมายขนาดนี้ ไม่รู้ว่าฉันอ่อนแอ..จริง-จริง หรือนี่ บ้าบอสิ้นดี..แม้ตัวของตัวเองก็ไม่เข้าใจ . ..ไม่รู้ ฉันบ้าหรือเปล่า ที่ไร้ถ้อยคำใด-ใดจะบอกกล่าว..ใครได้ ..ไม่รู้ ว่าเรื่องราวข้างหน้าอีกมากมาย จะเป็นอย่างไร ..ในขณะที่ฉันไม่อาจเปิดใจจาก การปิดตาย ............................................................................................................... ..ไร้ถ้อยคำใด ๆ ~__~
28 มกราคม 2545 12:33 น. - comment id 32516
เอาใจช่วยนะคะ ต้องมีซักวันสิ
28 มกราคม 2545 12:50 น. - comment id 32525
โอ้ขนาดไร้ถ้อยคำนะ ยังแต่งได้ดีขนาด เจ้า.....
28 มกราคม 2545 14:28 น. - comment id 32560
ไม่มีถ้อยคำใดใดจะมาแสดง นอกจากใจที่ส่งให้ ... ว่าเป็นห่วง
28 มกราคม 2545 22:27 น. - comment id 32608
มาให้กำลังใจอีกคนค่ะ
29 มกราคม 2545 06:19 น. - comment id 32649
มาให้กำลังใจด้วยจ้า....