หยาดน้ำค้างปลายใบ เย็นเยียบเสียดหัวใจ .. ไหวสั่น .. คิดถึงยามเนื้อแนบเนื้อเคียงกัน อบอุ่นไล่หนาวฉับพลัน .. มลาย .. หยาดน้ำค้างร่วงลงดิน ซึมสู่พื้นพสุธาสิ้น .. เหือดหาย .. คิดถึงยามเนื้อแนบเนื้อเคียงกาย ใจสลายหายลับกับน้ำค้าง ..
13 พฤศจิกายน 2549 11:11 น. - comment id 626239
หยาดน้ำค้างปลายใบ กลิ้งระริกบนใบ ลม ไหวสั่น สะท้อนภาพใจสองใจเกี่ยวพัน แม้เหน็บหนาวแต่ใจนั้นอบอุ่นจัง หยาดน้ำค้างร่วงลงดิน กระทบพี้นเจ้าพังภินท์ เกินเหนี่ยวรั้ง สะท้อนภาพใจสองใจ พ่ายพัง ที่บางครั้งดั่งน้ำค้าง ห่างปลายใบ ไมศร้าวจังคับ
13 พฤศจิกายน 2549 12:19 น. - comment id 626279
ฟ้าพลบค่ำ สุรีย์ล่ำลาโลกพาให้ใจแสนหนาว ผืนฟ้าฟากกากเพชรสะเก็ดดาว ทอแสงพราววาววับระยับตา เผลอเอื้อมมือหมายดาวไปสาวเก็บ พอรู้ตัวแสนเจ็บใจเหน็บหนา เพียงภวังค์ยังเหลื่อมเอือมระอา ต้องก้มหน้ามองดินอาจิณไป ยิ่งดึกดึกอ้างว้างน้ำค้างโซม กระพือโหมลมพาน้ำตาไหล ดั่งหิ่งห้อยคอยรักเฝ้าปักใจ จุดโคมไฟตามหานางลำภู หนาวลมหนาวใจไร้ใดเปรียบ สงบเงียบเก็บกดความอดสู หมายความฝันโรมรันเข้าพันตู ยังไม่รู้จุดหมายและปลายทาง ถอนหายใจรันทดสะกดจิต รออีกนิดหลับตารอฟ้าสาง พอมลทินสิ้นซานภาพางค์ ขอหนึ่งหยดน้ำค้างมาล้างใจ
13 พฤศจิกายน 2549 14:41 น. - comment id 626333
ขาดไอรักพักใจให้หายหนาว ขาดมืออุ่นปกป้องคราวใจรวดร้าว...หวั่นไหว ขาดอ้อมกอดออดอ้อนรักด้วยห่างไกล เธออยู่แห่งใดรู้ไหมใจไม่สบาย...ทุกลมหายใจเป็นเธอ ..........................
14 พฤศจิกายน 2549 12:32 น. - comment id 626628
คุณ nig... อารมณ์พาไปน่ะ .. ขอบคุณกลอนสวยๆ .. คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์ .. เขียนกลอนยาวเชียว .. ขอบใจจ้า คุณเจน_จัดให้ .. ขอบคุณกลอนสวยๆ จ้า