“เร่งเข้าเถิด! วัวเอ๋ย! ทำงานเข้า! ทุกค่ำเช้าอย่าอู้ให้กูฉุน อย่าลืมสิว่ากูมีพระคุณ หญ้าทุกกอก็ล้วนทุนทุนของกู กูอุตส่าห์ลากมึงมาจากป่าใหญ่ ที่มีภัยรอบด้านพาลอดสู มาอยู่ใต้ชายคาที่นากู มึงจงรู้กูลำบากกว่าลากมา อย่าสะเออะเที่ยวออกไปนอกที่ ไม่งั้นกูจะตีไม่ไว้หน้า ไปโน่น! ไร่! อย่าใกล้บ้าน ให้รกตา แน่ะมาทำมองหน้าทำท้าทาย ทำงานไปอย่าบ่นทนเอาหน่อย กูจ่ายเงินไปไม่น้อยกับค่าที่ กินหญ้ากูจงตอบแทนกูให้ดี ลูกค้ากูล้วนผู้มีอันจะกิน” เสียงตะโกนกึกก้องเต็มสองหู เพิ่งจะรู้ว่าตัวติดหนี้สิน ท่านเจ้านายรีดนมไปขายกิน เพราะข้ามาอาศัยดินเจ้านายนอน แต่ใจข้าว้าวุ่นงุนงงนัก ยิ่งคิดหนักในใจคลับคล้ายหลอน จึงลองพังคอกมาข้าขอจร กลับไปนอนในป่าบ้านข้าเอง
11 พฤศจิกายน 2549 23:20 น. - comment id 625773
พี่กี้ ผมอุตส่าห์เลี่ยงแล้วเชียวคำนั้น ไม่รู้สิครับว่ารับหรือป่าว? ขอบคุณครับ
11 พฤศจิกายน 2549 22:28 น. - comment id 625807
ชอบกลอนนี้นะ หนักแน่นดีจัง .. .. ว่าจะตามไปด้วยน่ะ .. แต่วัวเนี่ย .. รับ ควาย อยู่เป็นเพื่อนด้วยได้หรือป่าว? .. ..
12 พฤศจิกายน 2549 10:12 น. - comment id 625897
อิอิอิ..เรนขำจัง.. เขามองเหลียวหลังตาปรอย.. ตอนนี้คงกำลังเฝ้าคอย.. เจ้านายน้อย..เค้าหายไป.. .. อย่าใจร้ายกับข้าเลย.. เจ้านายอย่าเอยให้ช้ำใจ.. ทดแทนคุณเจ้านายไม่ไหว.. ขอกลับป่าใหญ่..บ้านไม้ที่ข้ามา.. ป่าใหญ่ที่แสนดี.. เป็นหญ้าสีเขียวที่มีคุณค่า.. ไม่ต้องใช้เงิน..ซื้อหา.. เป็นบ้านป่าที่แสนอุดม.. .. ปล่อยข้าไปเถอะนะท่าน กลับไปบ้านท่ามกลางสายลม.. มีสายฝน..พร่างพรม.. มีฟ้าห่ม..โอบลมข้าสุขใจ.. ... เรนขออนุญาตแจมงานพี่ nig..นะคะ และเรนเก๊าะรู้ว่า พี่ชายใจดี..ที่สุดเลยยย.. ซาแว้ปป..
12 พฤศจิกายน 2549 11:26 น. - comment id 625913
เปรียบได้กับสุภาษิตที่ว่า คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยากหรือเปล่าหนอ
12 พฤศจิกายน 2549 16:03 น. - comment id 625962
rain.. สำหรับเรนน้อยไม่ขอก็อนุญาตอยู่่แล้วอ่ะคับ ขอบใจกลอนสไตล์เรน ที่ร่วมแจมนะครับ งานชิ้นนี้ ี้เขียนให้กับคนงานที่ทุ่มเทกายใจให้กับงาน ให้กับเจ้านายร้อยเล่ห์ที่สร้างความร่ำรวยให้กับตัวเอง บนหยาดเหงื่อแรงงานของคนเหล่านั้น และอีกหลายคน คนดี ๆ ที่หลงคำลวงนำเงินจาก แรงกายแรงใจของตนมาสนับสนุน คนลวงโลก ขอโทษที่ให้อ่านแต่ถ้อยคำที่กระด้าง ไว้ว่าง ๆ จะเขียนงานเบา ๆ ให้อ่านละกาน.. ตูน สุภาษิตที่ตูนว่า นั่นก็เป็นอีกหนึ่งมุมมองนะคับ