อย่าอ่านนะ
กรวิกสีม่วง
บอกแล้วก็ไม่เชื่อ
ยังจะเหลือความสงสัย
บอกแล้วก็แล้วไง
ถ้าหัวใจยังไม่ยอม
ความรักมักเช่นนี้
แต่ก่อนมีเคยถนอม
ใจตรมระทมตรอม
ก็ยังอยากจะยึดยื้อ
เหมือนคนเขาเตือนกัน
ก็มิทันจะฝึกปรือ
ในรักที่ถักถือ
จะทอเทียบเปรียบความไท
ที่จริงจงตระหนัก
ว่าความรักเป็นอย่างไร
เข้าใจมิเข้าใจ
ก็จงจำอย่าทำเมิน
ความรักคือฟักหวาน
ถ้าคนทานนั้นเพลิดเพลิน
แต่ใครที่ใคร่เกิน
ก็คงร้อนและอ่อนแรง
จำไว้ในใจเจ้า
ถ้ารักเฝ้าจะใฝ่แฝง
ปรับเปลี่ยนมิเวียนแปลง
ก็ปลดเปลื้องเรื่องระทม
รักใครก็จงรัก
และตระหนักมิระงม
เสียงครวญมิหวลขรม
เพราะรักข้าน่าครอบครอง