กังวาลก้องเสียงระฆังดังเหง่งหง่าง สู่หนทางแสนไกลไปสวรรค์ สีเหลืองทองผ้าทิพย์เลื่อมเรืองพรรณ ดุจแสงทองจากตะวันอันฟ้าไกล เสียงระฆังดังแว่วแต่เช้าตรู่ ต้อนรับสู่วันใหม่อันสดใส หมู่พระสงฆ์ปฏิบัติตามพระวินัย ออกเที่ยวไปรับบาตรจากญาติโยม เหล่าชาวพุทธสุดปลื้มกันหนักหนา ได้เวลาตักบาตรแสนสุขสม เตรียมกับข้าวคาวหวานน่าดูชม รสชาติขมหวานเปรี้ยวน่าเคี้ยวจริง นิมนต์พระด้วยวาจาอันอ่อนหวาน ถวายทานกันครบถ้วนทุกชายหญิง ใจนึกปลื้มศาสนาให้พึ่งพิง ยังได้สุขอันสูงยิ่งมาไว้ครอง นั้นคือบุญจากการให้ให้ได้สุข สิ่งทนทุกข์เคยให้ใจมัวหมอง หากชาวพุทธปฏิบัติธรรมตามครรลอง จักได้ครองสุขยิ่งใหญ่จากใจตน รักษาไว้สิ่งเหนี่ยวใจอันสูงค่า คือศาสนาอันมีค่าทุกแห่งหน ทางสายกลางแก้ปัญหาให้ทุกคน หมั่นฝึกตนให้รู้รักในความดี ผ้าสีเหลืองแห่งพระแท้มีค่านัก ย่อมประจักษ์พุทธบุตรมีศักดิ์ศรี หากวันใดภาพนี้หายจากธานี ทั้งความสุขและความดีเกิดอย่างไร...?
7 พฤศจิกายน 2549 19:48 น. - comment id 624445
เสียงระฆังดังแว่วแต่เช้าตรู ต้อนรับสู่วันใหม่ใจสดใส ตื่นแต่เช้าเร่งรีบเพื่อออกไป จัดเตรียมไว้อาหารคาวหวานมี นิมนต์พระรับบาตรพร้อมดอกไม้ ตั้งจิตไว้แน่นหนักอย่างสุขขี เสร็จสมใจอีกอย่างที่ต้องมี กรวดน้ำให้บรรพบุรุษและเจ้ากรรมนายเวร สวัสดีค่ะ คุณคีตศิลป์
14 พฤศจิกายน 2549 13:22 น. - comment id 626644
สวัสดีค่ะ คุณดอกบัว ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น ชอบกลอนที่คุณแต่งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ