จึงแอบคิดถึง
หยก ศิลามณี
เงียบเงียบอยู่คนเดียว
เหม่อเหลียวไปไกลตา
สีหม่นบนนภา
กระทบตา ให้ช้ำใจ
แดดจ้าสว่างจัด
มืดสงัดในหทัย
กิ่งก้านที่เอนไกว
เหมือนดวงใจ ที่ล่องลอย
วันวานยังหวนคิด
ทำไมจิตยังเหม่อคอย
ล่องเลาะทุกตรอกซอย
นั่งเหม่อลอย ไม่ลืมเลือน
กรุ้มกริ่มในยิ้มใส
ไร้ใครเสมอเหมือน
วันคืนผ่านกี่เดือน
ไม่ลางเลือน เหมือนเวลา
เสียงใสยังแว่วแว่ว
เจื้อยแจ้วยังพร่ำหา
ใบหน้ายังลอยมา
นั่งสบตา บนฟ้าไกล
คิดถึงถึงเพียงนี้
ทุกนาทีไม่ห่างหาย
สับสนกระวนกระวาย
เหมือนตาย คงไม่ปาน
ร้อนรนเหมือนทนแดด
เผาแผดให้ร้อนซ่าน
รักเอ๋ยช่างทรมาน
ทุกข์ใดปาน..เท่ารักเอย