น้ำตาไหลนองทั้งสองแก้ม รอยที่เคยยิ้มแย้มกลับจางหาย คนรักของมันมากลับกลาย เพราะฝ้ายจึงฟั่นในวันนี้ บอกตั้งหลายหนทนจริงนะ เขาจะรับรู้อยู่ไหมนี่ ความรัก ความห่วง ความดี แต่ที่ได้รับคือน้ำตา ตามใจเอ็งเถิดไอ้ศิษย์รัก ถ้าเอ็งยังจักปรารถนา ที่รอคงรอแค่เวลา ที่จะบอกคำว่า "ผมยอมแพ้"
กรวิกสีม่วง 30 ต.ค. 2549 22:11 น. - ID 94558 
921
3
0
30 ตุลาคม 2549 23:47 น. - comment id 621391
โถ.....ความรักเดี๋ยวมันก้อไป เดี๋ยวมันก้อมา นะนัน....
30 ตุลาคม 2549 23:48 น. - comment id 621392
ฝากไปบอกคุณนันมั่นในรัก แม้อกหักก็จงรักต่อไปเถิด แต่อย่ารักเกินไปจนให้เกิด ให้เขาเชิดหัวใจไปไกลตา ......................................................... ไปนอนแล้วน๊า....
31 ตุลาคม 2549 11:22 น. - comment id 621511
ไม่เป็นไรนะค่ะ เราอกหักมา2ครั้งแล้ว ยิ่งกว่าอีก
3 พฤศจิกายน 2549 20:50 น. - comment id 623179
อกคนเรานั้น ฤ เปรียบกับสิ่งใด ดวงจิตใจอาจแข็งดั่งหินผา ฤ แม้อาจเปรียบได้กับธารา ที่อาจล้าอาจแรงไม่รู้ตน บางครั้งใจเปรียบได้กับกระดาษ อาจฉีกขาดได้หลาย ๆ หน แต่รู้ไหมทุกครั้งนั้นทุกข์ทน บ้างเจ็บจนอยากม้วยมลายไป เจ็บไหมยามใจถูกเขาฉีก แต่ไม่อาจปลีกรักจากเขาได้ ปล่อยให้เขายำใจเราจนเละไป มันคุ้มไหมแม้ได้ไกล้ชิดกัน ทนเพื่อรักทนได้ใครใคร่รู้ ว่ารักชูกายใจให้สุขสันต์ ลืมความเจ็บใจกายไปโดยทัน ทีที่ท่านได้คำหวานมาซ่อมใจ วงจรนี้มันช่างอุบาทย์นัก คำว่า"รัก"มันไม่พ้นไปที่ไหน คนรักเองทุ่มได้ทั้งกายใจ คนรับไซร้บางทีไม่ตอบมา คนเฝ้าดูก็รู้อยู่แก่ใจ ยังไงก็มิอาจตัดเสน่หา ที่ผูกใจเขาอยู่เสมอมา แม้กายล้าแต่ใจยังสู้ต่อไป เจ็บจิตใจจนจับจิตทุกครั้ง แต่ก็ยังไม่เข็ดไม่หวั่นไหว แต่สักวันยามปลดปลงทั้งกายใจ วันนั้นไงวันที่ยอมเลิกรา... แหะ ๆ ลืมตัวไปหน่อยเจ้าค่ะ พิมพ์เพลิน ^^ พอดีว่าแต่งสด อิ ๆ เดี๋ยวเอาไปลงต่อ ลืมตัว แต่งยาวเกิน เหอ ๆ มันจบไม่ได้ซักที -*- กว่าจะจบได้ ไปละเจ้าค่ะ อยู่นานอีกหน่อย เดี๋ยวได้มีภาค 2
3 พฤศจิกายน 2549 21:02 น. - comment id 623183
อกคนเรานั้น ฤ เปรียบกับสิ่งใด ดวงจิตใจอาจแข็งดั่งหินผา ฤ แม้อาจเปรียบได้กับธารา ที่อาจล้าอาจแรงไม่รู้ตน บางครั้งใจเปรียบได้กับกระดาษ อาจฉีกขาดได้หลาย ๆ หน แต่รู้ไหมทุกครั้งนั้นทุกข์ทน บ้างเจ็บจนอยากม้วยมลายไป เจ็บไหมยามใจถูกเขาฉีก แต่ไม่อาจปลีกรักจากเขาได้ ปล่อยให้เขายำใจเราจนเละไป มันคุ้มไหมแม้ได้ไกล้ชิดกัน ทนเพื่อรักทนได้ใครใคร่รู้ ว่ารักชูกายใจให้สุขสันต์ ลืมความเจ็บใจกายไปโดยทัน ทีที่ท่านได้คำหวานมาซ่อมใจ วงจรนี้มันช่างอุบาทย์นัก คำว่า"รัก"มันไม่พ้นไปที่ไหน คนรักเองทุ่มได้ทั้งกายใจ คนรับไซร้บางทีไม่ตอบมา คนเฝ้าดูก็รู้อยู่แก่ใจ ยังไงก็มิอาจตัดเสน่หา ที่ผูกใจเขาอยู่เสมอมา แม้กายล้าแต่ใจยังสู้ต่อไป เจ็บจิตใจจนจับจิตทุกครั้ง แต่ก็ยังไม่เข็ดไม่หวั่นไหว แต่สักวันยามปลดปลงทั้งกายใจ วันนั้นไงวันที่ยอมเลิกรา... แหะ ๆ แต่งเพลินเจ้าค่ะ พอดีแต่งสด แล้วจบเรื่องไม่ได้ อิ ๆ รู้ตัวอีกทีก็ผ่านไป 7 บท (กะว่าจะเอาซัก 3 บท) อิ ๆ งั้นศิษย์ไปก่อนนะเจ้าคะ
3 พฤศจิกายน 2549 21:07 น. - comment id 623187
อกคนเรานั้น ฤ เปรียบกับสิ่งใด ดวงจิตใจอาจแข็งดั่งหินผา ฤ แม้อาจเปรียบได้กับธารา ที่อาจล้าอาจแรงไม่รู้ตน บางครั้งใจเปรียบได้กับกระดาษ อาจฉีกขาดได้หลาย ๆ หน แต่รู้ไหมทุกครั้งนั้นทุกข์ทน บ้างเจ็บจนอยากม้วยมลายไป เจ็บไหมยามใจถูกเขาฉีก แต่ไม่อาจปลีกรักจากเขาได้ ปล่อยให้เขายำใจเราจนเละไป มันคุ้มไหมแม้ได้ไกล้ชิดกัน ทนเพื่อรักทนได้ใครใคร่รู้ ว่ารักชูกายใจให้สุขสันต์ ลืมความเจ็บใจกายไปโดยทัน ทีที่ท่านได้คำหวานมาซ่อมใจ วงจรนี้มันช่างอุบาทย์นัก คำว่า"รัก"มันไม่พ้นไปที่ไหน คนรักเองทุ่มได้ทั้งกายใจ คนรับไซร้บางทีไม่ตอบมา คนเฝ้าดูก็รู้อยู่แก่ใจ ยังไงก็มิอาจตัดเสน่หา ที่ผูกใจเขาอยู่เสมอมา แม้กายล้าแต่ใจยังสู้ต่อไป เจ็บจิตใจจนจับจิตทุกครั้ง แต่ก็ยังไม่เข็ดไม่หวั่นไหว แต่สักวันยามปลดปลงทั้งกายใจ วันนั้นไงวันที่ยอมเลิกรา... หลังจากพยายามเม้นมา 3 ครั้ง แต่ไม่ติด แง้ว... ขี้เกียจพิมพ์แล้ว - -" พิมพ์ทักทายมา 3 รอบ - -* ไปนะเจ้าคะอาจารย์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
