ห่วงเส้นด้ายสายป่านสานชีวิต เราปกปิดรอยหม่นบนโลกเก่า กลัวแสงบังหวังรางระหว่างเงา เกรงความเบาแผ่วบางผ่านเวลา หวาดแสงฉายตะวันผันมาพบ หวั่นเงาหลบมุมหลืบสืบคุณค่า หมกมุ่นถักรักร้อยรอยฝันทา ทอหัวใจท่วมน้ำตาเพียงลำพัง โลกความจริงยิ่งกระทบสะท้อนแสง เราอ่อนแรงล้าโรยโหยหาหวัง กีดรอยเงากั้นกรอบ ทั้ง ชอบ - ชัง เรากักขังหัวใจในโลกวน กับห้องแห่งกำแพงใจใครไม่พบ เราเลี่ยงหลบความจริงยิ่งสับสน วิ่งหนีเงา เขลา ขลาด หวาดเกินทน ยากหลุดพ้นห้องหับอันคับใจ ห่วงเส้นด้ายสายป่านสานชีวิต สิ่งถูก - ผิด ล้อมเขตเหตุผลใหญ่ "กะลา" โลกส่วนตัวกลัวหลุดไป เกรงพบฟ้ากว้างไกล ... กลัวใจตน เราจึงเป็น "คนกลัวเงา" ช่างเขลาขลาด กะลาอาจหงายสิ่งอิงเหตุผล เกรง "อัตตา" จะเหือดหายในบัดดล เราหวงจนจ่อมจมถมตัวเอง.
29 ตุลาคม 2549 15:22 น. - comment id 620800
เราจึงเป็น "คนกลัวเงา" ช่างเขลาขลาด กะลาอาจหงายสิ่งอิงเหตุผล เกรง "อัตตา" จะเหือดหายในบัดดล เราหวงจนจ่อมจมถมตัวเอง. พี่รุ่ง ***************************** แต่ข้าเป็นคนกลัวเหงาก็เขลาขลาด จึงไม่อาจหงายกะลาข้าไม่เก่ง จึงมืดมนในกะลาข้าคว้างเคว้ง แต่ก็ชอบ ยล,บรรเลง เพลงกวี มาต้อนรับกลับบ้านกลอนคับ
29 ตุลาคม 2549 15:47 น. - comment id 620805
เอาไฟฉายมั้ยพี่แดด จะได้ไม่ต้องกลัวเงาอีกต่อไป..
29 ตุลาคม 2549 15:49 น. - comment id 620807
นี่แหละค่ะมนุษย์ คิดว่าความคิดตัวเองถูกต้องแล้ว เวลามีใครมาพูดอะไรเลยรับไม่ได้ กลัวกะลาที่มีอยู่จะหลุดออก ยินดีด้วยนะค่ะพี่รุ่งที่สอบเสร็จแล้ว น้องเล็กเปิดเรียนพอดีเลยค่ะ
29 ตุลาคม 2549 16:01 น. - comment id 620810
29 ตุลาคม 2549 16:29 น. - comment id 620828
รู้สึกว่ามาปั๊บ แฟนๆ ๆยังแน่นนะครับ หายไปนานนนนนนนน บทกลอนเลยร้อนๆ ๆ พร้อมเสิร์ฟ สงสัยคิดถึงบ้านกลอนเหมือนกัน
29 ตุลาคม 2549 18:13 น. - comment id 620839
เหมือนเส้นด้ายสายป่านสานชีวิต บางครั้งติดเตือนตนปนเงื่อนไข มีอะไรค้นหาว้าวุ่นใจ หลายเรื่องใดเขลาขลาดและหวาดกลัว สวัสดีค่ะ...พี่รุ่ง....คิดถึงจัง....ได้อ่านบทกลอนสักทีน่ะค่ะ
29 ตุลาคม 2549 19:22 น. - comment id 620843
เพราะจังเลย อ่านแล้วสะกดเลยค่ะ
29 ตุลาคม 2549 20:07 น. - comment id 620861
ให้ข้อคิดเตือนใจในความขลาด สิ่งหมายมาดมิงามตามประสงค์ มีถูกผิดชังชอบกรอบขีดวง มีลุ่มหลงอัตตามาทำลาย
30 ตุลาคม 2549 03:34 น. - comment id 620974
เปิดกะลารอแสงส่องกะโหลก เหม่อมองโลกเรื่อยไปไร้จุดหมาย แสงสว่างกระจ่างเพียงข้างกาย แสงมิอาจส่องฉายภายกะโหลก บางคนเปิดกะลา ก็กลับไร้ปัญญาคิด สุุุขสวัสดีคับพี่รุ่ง ไม่ได้คุยกันเลย
30 ตุลาคม 2549 19:25 น. - comment id 621306
ขอบคุณทุกๆ คน ค่ะ ... ช่วงนี้หลังสอบ แต่ยังคิดกลอนไม่ค่อยออก พอสอบเสร็จก็เข้าสู่สภาวะว่างเปล่า จากที่เคยอ่านหนังสือเตรียมสอบทุกวันๆ กลับไม่มีอะไรอ่าน ก็เลยหยิบเอาประมวลกฎหมายมาอ่านในยามว่าง เป็นยาเสพติดไปซะแล้ว ห่างกายไม่ได้เลยเชียว ประมวลกฎหมายเนี่ย เอาไว้ว่างๆ ถ้าสมองหยุดคิดถึงประมวลกฎหมาย จะคิดกลอนเอามาให้อ่านกันอีกนะคะ ตอนนี้ แดดเช้ามีประมวลกฎหมายเป็นแฟนค่ะ อิอิ จะอยู่กินกับประมวลกฎหมายแล้ว