เหมือนว่าเราไม่เคยผูกพัน ความรู้สึกที่มีต่อกันราวไม่คุ้นเคยกันมาก่อน เป็นคนแปลกหน้าเดินทางมาแรมรอน มาพักพิงยามโรยอ่อนก่อนจากไป เราต่างคล้ายคนไม่รู้จัก ไม่เคยฟูมฟักความรักไว้ แค่ยิ้มให้กันในวันที่ต่างไร้กำลังใจ มาอยู่เป็นหลักใกล้ๆให้ยึดไว้...ดีกว่าอยู่ลำพัง จริงๆแล้วเราควรยอมรับ คลื่นหัวใจเราไม่อาจปรับให้ตรงได้ตามสั่ง เธอไม่เหลือความรักให้ฉันก็ไม่ควรปิดบัง อย่าสร้างความหวังให้อีกคนที่เดินร่วมทางต้องปวดใจ
27 ตุลาคม 2549 16:20 น. - comment id 620222
เธอเดินผ่านแต่ฉันไม่ทายทัก แถมซ้ำหนักทำเหมือนคนแปลกหน้า ขอบอกเธอเสียเลยแก้วกานดา ก็สองตาฉันบอดมองได้ไง ***ยกโทษคนตาบอดด้วยเถิด จะเกิดผล
27 ตุลาคม 2549 22:25 น. - comment id 620329
จากรักเต็มร้อยลดน้อยวันละนิด โอ้ยิ่งคิดในใจยิ่งสับสน ทั้งที่อยู่ใกล้กันแทบเดินชน ทำไมทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน ........... คนเราน้อคนเรา ยามเหงาหล่ะเรียกร้องหา ยามเจอคนที่ใจตามหา ก้อทิ้งคนผ่านมาให้ผ่านไป.........