ไม่ใช่แค่มาฟังคำลา

ไม้หอม

ไม่ใช่แค่มาฟังคำลา
แค่อยากมาดูให้รู้ว่า...เธอเปลี่ยนไปแค่ไหน
เธอยืนอยู่ตรงหน้า...พร้อมกับสายตาที่บอกว่าเธอหมดใจ
วันนี้รู้แล้วว่าทำไม...ต้องจากลา
ปล่อยให้น้ำตามันรินไหล
เปล่าหรอก...ฉันไม่ได้แสเสร้งให้เธอห่วงใยห่วงหา
ไม่ได้บีบน้ำตา...เพื่อให้เธอสงสารหรือเวทนา
ในเมื่อถึงเวลาต้องจากลา...ไม่เห็นเป็นไร
ฉันยังคงเข็มแข็งเหมือนที่เธอเคยรู้จัก
ไม่เป็นไรที่รัก...แม้ลมหายใจแสนเหนื่อยหนักสั่นไหว
ปล่อยให้ใจช้ำๆเก็บงำรักในใจ
น้ำตาที่รินไหล...ฉันไว้อาลัยให้รักเรา
บอกลาคนที่เคยเป็นที่รัก
แล้วปล่อยให้ฉันจมปลักอยู่กับความเหงา
รีบเดินจากไปช้าๆ...อย่าให้เหลือแม้แต่เงา
ทิ้งฉันไว้กับรักเก่าๆเพียงลำพัง
จะใช้ลมหายใจที่เหลืออยู่
ทรนงต่อสู้กับความหดหู่ในทุกครั้ง
จะยิ้มรับ...ฟังคำที่ทำให้รักเราพัง
จนทุกวินาทีของความหลัง...มันจบลง
เพราะรักยังคงมีค่า
แม้ในอีกไม่ช้า...น้ำตาจะทำให้เป็นผุยผง
จะกอบเก็บเศษซากรักที่พังลง
ค่อยๆบรรจงเก็บไว้ในน้ำตา
ขอบคุณเธอที่สอนให้รู้จัก
สอนให้รู้ว่ารักนั้นมากค่า
สอนให้รู้รักช้ำทำใจชา
ทำให้มีบทเรียนมากค่าในหัวใจ
มันเจ็บปวดใจพิลึก
เมื่อใจมันรู้สึกเหว่ว้าหวั่นไหว
นับแต่วินาที่ที่รู้ว่า..ฉันหมดคุณค่าในหัวใจ
โลกใบใหญ่มันร้าวไหวอยู่เรื่อยมา
กอดตัวเองในความเหงา
ยังคงติดอยู่กับเงาความห่วงหหา
ภาพความหลังยังช้าชัดในแววตา
แต่ยังคงปรารถนา...แม้รักจะทำให้ใจชาไปทั้งใจ
คำลาคงชี้ชะตาของความรัก
ให้ต้องหยุดพักเมื่อรักไปต่อไม่ไหว
คำลามันทำให้รู้ว่า...คุณค่าของรักนั้นหมดไป
เผืท่อว่าอาจทำใจ...เมื่อไม่มีใครเคียงข้างกัน
คำลามันจึงมากค่าด้วยความหมาย
ที่ไม่อาจมองข้ามไปเมื่อเธอหมดใจจะรักฉัน
ช่วยบอกคำลา...แทนการเมินชาหมางเมินกัน
คำเดียวสั้นๆ...เพื่อยืนยันว่าเธอจะไป