ท้องฟ้า มืดมัว หมองหม่น หยดน้ำตาร่วงหล่น โศกเศร้า เสียงเหงาๆของสายลม แผ่วเบา เห็นเพียงเงาของกิ่งก้านไร้ดอกใบ ทุกสิ่งอย่าง เงียบเหงา ไร้ชีวิต เหมือนว่าถูกลิขิตให้ห้ามเคลื่อนไหว รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ จางหายไป ความรู้สึกก็วูบไหว ตามแสงจันทร์ แม้ยามแสงอาทิตย์ไล้ก็ไม่อุ่น คิดถึงกอดที่เคยคุ้น ยิ่งหนาวสั่น หมดลงแล้ว ฉันและเธอ กันและกัน ต่อจากนี้มีเพียงฉัน และฉันแค่คนเดียว