เส้นขอบฟ้าทาทาบอาบไล้แสง เย็นย่ำค่ำตะวันแดงสาดแสงสั่ง บอกนกน้อยคล้อยบินคืนสู่รัง พรุ่งนี้ หากชีพยังคงพบกัน หากคืนหนาวขอดาวจงเป็นเพื่อน ณ ถิ่นเถื่อนห่างไกลอย่าให้พรั่น ฝากขุนเขาป้องลมไว้ไม่พัดพลัน แมกไม้จงป้องกันน้ำค้างพรม หญ้าแห้งช่วยอุ่นกายให้คลายหนาว จันทร์สกาวส่องสลับหลับสุขสม พรุ่งนี้แล ะต่อไปไม่ปรารมภ์ เพียงวันนี้ไม่ทุกข์ตรมก็สมใจ เพียงวันนี้ไม่ทุกข์ตรมก็สมเจ้า มีใครเล่ารู้ใจอันที่ฝันใฝ่ เจ้าเหนื่อย หิว บินมาไกลเพียงใด ไม่ยิ่งใหญ่ ไม่สำคัญ ในวันวาร ฯ