ผู้ดับไม่เหลือ

พิทักษ์

อย่าเข้าใจ  ไปว่า  ต้องเรียนมาก
                                ต้องปฏิบัติ  ลำบาก  จึงพ้นได้
                                ถ้ารู้จริง  สิ่งเดียว  ก็ง่ายดาย  :	
                                รู้ดับให้  ไม่มีเหลือ  เชื่อก็ลอง
                                         เมื่อเจ็บไข้  ความตาย  จะมาถึง
                               อย่าพรั่นพรึง  หวาดไหว  ให้หม่นหมอง
                               ระวังให้  ดีดี  นาทีทอง
                               คอยจดจ้อง  ให้ตรงจุด  หลุดได้ทัน
                                        ถึงนาที  สุดท้าย  อย่าให้พลาด
                              ตั้งสติ  ไม่ประมาท  เพื่อดับขันธ์
                              ด้วยจิตว่าง  ปล่อยวาง  ทุกสิ่งอัน
                              สารพัน  ไม่ยึดครอง  เป็นของเรา
                                        ตกกระได  พลอยกระโจน  ให้ดีดี
                              จะถึงที่  มุ่งหมาย  ได้ง่ายเข้า
                              สมัครใจ  ดับไม่เหลือ;   เมื่อไม่เอา
                              ก็ดับ เรา ดับตน ดลนิพพาน ฯ