อาจเพราะพรหมลิขิต ให้ชีวิตของเรามาพบกัน และคงเป็นฟ้าแกล้งแสร้งปั้น ให้ฉันรักเธอฝ่ายเดียว ชาติก่อนคงทำให้เธอเสียใจ วันนี้จึงได้ซ้ำใจเเพราะเธอไม่แลเหลียว รักเธอมากมายแตฝ่ายเดียว แม้เพียงเสี้ยวเธอก็ไม่สนใจ ตัดใจลืมจากเธอก็ตัดไม่ลง ใจยังคงมั่นรักเธอไม่หวั่นไหว หลอกตัวเองไปวันๆว่าเธอมีใจ แล้วก็ร้องโดยที่เธอไม่รู้เลย ถอนใจครั้งแล้วครั้งเล่า แต่หัวใจเจ้ากรรมก็ยังเฉย ยังอยากอยากคุยอยากคุ้นเเคย ไม่รู้เลยนานแค่ใหนจะลืมเธอ