มันมีค่าเกินกว่าคำที่พร่ำรัก เทียบผาหนักที่คอยหน่วงให้ห่วงหา แค่ปลายก้อยเกี่ยวสะกิดยามนิทรา เหมือนโลกฟ้ามารวมหลอมยอมรักเรา ต่อผืนน้ำมาคั่นผืนดินขวาง พรหมจะล้างพระสุเมรุทั้งเจ็ดเขา ถึงกายห่างแต่รักนี้มิมีเบา สบตาเฝ้าวันสมหวังดั่งใจปอง คนเป็นแสนจะแค่นข้นค้นหารัก ด้วยใจภักดิ์หวังอยู่เป็นคู่สอง จะยอมตายหมายรักแท้แม้ละออง ถึงเลือดถั่งหลั่งนองไม่อาลัย ฉันรู้เพียงแค่นั้นว่าวันนี้ เป็นวันที่เธอฉันนั้นอยู่ใกล้ ถึงแม้เพียงปลายก้อยคอยเกี่ยวใจ แต่มีค่ายิ่งใหญ่ใจเคียงกัน
กรวิกสีม่วง 21 ต.ค. 2549 21:19 น. - ID 94227 
1117
0
0
3 พฤศจิกายน 2549 20:24 น. - comment id 623178
ถึงอาจารย์ที่จรจบมาพบศิษย์ พอดีติดธุรการงานไม่ว่าง คอมเม้นที่มาหาจึงจืดจาง แต่ไม่วางยังแวบมาหาสู่กัน อยากคำนับคำกลอนคมบาดใจ ว่าง ๆ อยากให้อาจารย์มาติฉัน กลอนศิษย์จะได้ดีในคืนวัน เพราะฉะนั้นอย่าลืมมาบ้างนะออแหะ ๆ ข้าน้อยแต่งกลอนไม่ค่อยเก่งน่ออาจารย์ ฝีมือปลาย ๆ แถว ขอเม้นเป็นกลอนซักวัน อิอิ (กลอนมาม่า แต่งในเวลา 3 นาที
)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
