..........ฟังคำค้อนค่อนแคะกระแนะกระแหน รู้สึกแย่ หัวใจ ให้เหนื่อยหน่าย ที่ผ่านมา พี่ก็รู้ ใช่ดูดาย หนึ่งใจชาย คนนี้ ที่ตราตรึง หลายวันแล้วเธอไม่โทรมาหา พิสูจน์ว่าเธอไม่ได้คิดถึง ร้อยปีเธอโทรมาแค่ครั้งหนึ่ง นี่เหรอเธอบอกคิดถึงอย่างมากมาย กระต่ายใต้เงาจันทร์ ...........หลายวันแล้วที่ฉันไม่ได้โทรหา แต่ทว่าคิดถึงอยู่ไม่รู้หาย ใช่เลือนร้างห่างไกลให้ระคาย รักไม่คลายไม่รวนเรตามเวลา ...........ก็ที่บอกเธอไว้ให้รอหน่อย ไม่ถึงร้อยปีแน่แม่คุณจ๋า รอหน่อยนะ...หน่อยนะจ๊ะแก้วตา พี่สัญญาจะกลับไป...ถ้าไม่ตาย ฉันไม่หลงกับคำพูดตื้นตื้น มาหยิบยื่นความหวังที่เหลือร้าย ขอโทษทีบังเอิญไม่ใช่ควาย หลงลมปากคุณง่ายง่ายน่ะพ่อคุณ จะเล่นกับฉันยังอ่อนหัด เดี๊ยวแม่ซัดตบกบาลให้หัวหมุน อยากบอกอะไรให้เอาบุญ พ่อกะล่อนอย่างคุณยังห่างไกล กระต่ายใต้เงาจันทร์ ...........วันนี้พี่มาง้อเพื่อขอโทษ เธอจะโกรธจะขึ้งไปถึงไหน ว่าอย่างโน้นว่าอย่างนี้ที่ว่าไป จะเอาไงเล่าหนอก็ว่ามา ...........งั้นสองเราก็ขอพอแค่นี้ จบเสียทีทุกอย่างสร้างปัญหา ก่อนแยกทางห่างไกลได้เมตตา คืนเงินมา...ห้าพันสี่ ที่ยืมไป #### นี่เป็นเพียงเรื่องราวที่สมมติขึ้น ไม่ได้เกิดขึ้นจริง 555###
21 ตุลาคม 2549 13:33 น. - comment id 494286
คุณ.....แม่มดใจร้าย เหอ ๆ ต้องฟ้องศาลมั้ยครับเนี่ย ยุยงจังเลยน่ะครับ คุณ.....White roses เงินต้นอย่างเดียวครับ แต่เสียดายมันเป็นเรื่องสมมติครับ คุณ......ศรรกรา ถ้ามีหมื่นห้าใช้หนี้มา ห้าพันสี่ ก็ยังเหลือเป็นหนี้กันอีก สองหมื่นสาม ใช่มั้ยครับ (เจ้าหนี้ก็ตกเลข) คุณ.....whitelily ก็คิดเล่น ๆ ครับ หาเรื่องชาวบ้านพอให้มีเรื่องมีราว เวบจะได้ไม่เงียบ 555 คุณ.......กระต่ายใต้เงาจันทร์ ...........วันนี้พี่มาง้อเพื่อขอโทษ เธอจะโกรธจะขึ้งไปถึงไหน ว่าอย่างโน้นว่าอย่างนี้ที่ว่าไป จะเอาไงเล่าหนอก็ว่ามา ...........งั้นสองเราก็ขอพอแค่นี้ จบเสียทีทุกอย่างสร้างปัญหา ก่อนแยกทางห่างไกลได้เมตตา คืนเงินมา...ห้าพันสี่ ที่ยืมไป เหยีบฝัน เงินห้าพันสี่พี่ให้น้อง ซื้อสร้อยคล้องแล้วพอกันที่ไหน บอกเงินนี้มัดจำด้วยหัวใจ ถ้ายังไม่พอบอกพี่มา ช่างลืมได้ง่ายดายนัก หรือมีคนรักใหม่เลยไร้ค่า ทีเมื่อก่อนบอกรักทุกเวลา ค้างกระต่ายอีกห้าพันห้า...ค่าสร้อยทอง..... 55555...เรื่องสมสมุติไม่ได้เกิดขึ้นจริง...รอให้เกิดอยู่.... .........ห้าพันสี่ที่ให้ไปซื้อสร้อย แค่เล็กน้อยอย่าได้คิดให้หมอง ที่พูดไว้ใช่ลืมคำนำใจปอง จะให้น้องห้าพันห้าอย่าร้อนใจ .........ห้าพันห้าพี่ไม่มีตอนนี้หรอก เลยมาบอก ...ห้าพันสี่...น้องมีไหม มีสร้อยทองหากเมตตาช้าอยู่ไย ขอยืมก่อนจะเอาไว้....ไปจำนำ
20 ตุลาคม 2549 23:57 น. - comment id 617588
คุณกระต่าย ตกลงเป็นอย่างที่คุณเหยียบฝันบอกเปล่าเนี่ย เขาทวงเงิน ห้าพันสี่ อะ ไม่จริงเถียงเลยนะ
21 ตุลาคม 2549 05:54 น. - comment id 617596
คุณกระต่ายคะ..ห้าพันสี่นี่ไม่ทราบว่าคุณเหยียบฝัน เขารวมดอกเบี้ยหรือเปล่า...
21 ตุลาคม 2549 08:48 น. - comment id 617633
โธ่..แย่จัง ห้าพันสี่บังเอิญตอนนี้ไม่มี มีแค่หมื่นห้าเอง ไว้ให้ชาติหน้าละกัน (ลูกหนี้ตกเลข)
21 ตุลาคม 2549 10:05 น. - comment id 617644
อ๋อ! คิดแบบนี้นี่เอง ...... (ล้อเล่นค่ะ)
21 ตุลาคม 2549 10:20 น. - comment id 617648
...........วันนี้พี่มาง้อเพื่อขอโทษ เธอจะโกรธจะขึ้งไปถึงไหน ว่าอย่างโน้นว่าอย่างนี้ที่ว่าไป จะเอาไงเล่าหนอก็ว่ามา ...........งั้นสองเราก็ขอพอแค่นี้ จบเสียทีทุกอย่างสร้างปัญหา ก่อนแยกทางห่างไกลได้เมตตา คืนเงินมา...ห้าพันสี่ ที่ยืมไป เหยีบฝัน เงินห้าพันสี่พี่ให้น้อง ซื้อสร้อยคล้องแล้วพอกันที่ไหน บอกเงินนี้มัดจำด้วยหัวใจ ถ้ายังไม่พอบอกพี่มา ช่างลืมได้ง่ายดายนัก หรือมีคนรักใหม่เลยไร้ค่า ทีเมื่อก่อนบอกรักทุกเวลา ค้างกระต่ายอีกห้าพันห้า...ค่าสร้อยทอง..... 55555...เรื่องสมสมุติไม่ได้เกิดขึ้นจริง...รอให้เกิดอยู่....
21 ตุลาคม 2549 22:21 น. - comment id 617861
สวัสดีค่ะ คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์... แบบนี้หรือเปล่าค่ะ อิอิ
21 ตุลาคม 2549 22:22 น. - comment id 617862
เอาใหม่ แห่ะ ๆๆๆ
1 ธันวาคม 2549 13:49 น. - comment id 633014
แบบนี้เอง...เข้าใจแล้ว...???