กว่าจะถึงวันที่เธอเดินกลับมาหา และเอ่ยคำว่าเสียใจ... กว่าฉันจะพาตัวเองผ่านคืนวันอันเลวร้าย เธอรู้ใหม ฉันเป็นอย่างไรตลอดมา เธอรู้ใหม...ในค่ำคืนที่มันเปลี่ยวเปล่า ความทรมานรุมเร้า หนักหนา เกือบจมลงไปในห้วงทะเลแห่งน้ำตา ต้องการเพียงให้เธอมาอยู่ตรงหน้า มาดูใจ เธอไปอยู่กับใครที่ไหนมา.... ในค่ำคืนที่ฉันเต็มไปด้วยน้ำตา...และความอ่อนไหว เมื่อยามนี้น้ำตาไม่มีเหลืออีกต่อไป แล้วฉันจะต้องการมีเธอไว้เพื่ออะไร..ตอบที ฉันไม่ได้โกรธเธออีกแล้ว.... ไม่มีความรู้สึกตอบรับจากหัวใจที่เต้นเพียงผ่าวแผ่วดวงนี้ ฉันกลับเป็นคนเดิมอย่างที่เธอต้องการแล้วคนดี เป็นใครคนเดิมก่อนนี้...ก่อนที่...จะได้พบ และรักเธอ
25 มกราคม 2545 23:30 น. - comment id 32146
เขียนได้ตรงใจมากเลยล่ะ....ชอบกลอนที่เจทท์เขียนนะจ้ะ
25 มกราคม 2545 23:53 น. - comment id 32152
เพราะมากครับ คงโดนใจใครหลายคนเลยละนะ
26 มกราคม 2545 01:15 น. - comment id 32166
ดีแล้ว เป็นตัวของตัวเอง เคยอยู่แบบไหน ก็ต้องอยุ่แบบเดิมได้ ถึงแม้จะไม่มีเค้า
26 มกราคม 2545 03:34 น. - comment id 32186
ในห้วงทะเลแห่งน้ำตา ชอบจัง... อ่านแล้วนึกถึงทะเลเศร้า......
26 มกราคม 2545 09:07 น. - comment id 32209
อืม...โดนใจ Tawan เหมือนกันนะ เราเองก็อยากกลับไปเป็นคนเดิมตอนที่ไม่มีเค้าบ้างจัง
26 มกราคม 2545 09:12 น. - comment id 32211
โดนใจ cool hearted ด้วย โดนมาก แต่ก็ยังไม่อยากกลับไปเป็นคนเดิมตอนที่ไม่มีเค้าอย่างตะวัน แต่อยากกลับไปเป็นคนเข้มแข็งที่ไม่แคร์อะไรต่างหาก เพราะว่าที่ผ่านมา ไม่เสียใจ ที่รักคนคนนั้น
26 มกราคม 2545 09:15 น. - comment id 32213
ผมได้แสดงให้เห็นว่าไม่มีความลับกับใครคิดยัง ไงก็แสดงออกมา จงภาคภูมิใจในคำชมของผม เถิดว่าออกมาจากใจ ขอชมเจทท์
27 มกราคม 2545 20:17 น. - comment id 32432
ฉันกลับเป็นคนเดิมอย่างที่เธอต้องการแล้วคนดี เป็นใครคนเดิมก่อนนี้...ก่อนที่...จะได้พบ และรักเธอ คำนี้..ใช่เลย