แว่วลมพัด หวีดหวิว พริ้วอ่อนไหว เห็นไม้ใบ สั่นคลอน ร้าวรอนหนา ฟ้าคะนอง ร้องร่ำ เหมือนอำลา กล่าวถึงว่า รอยอดีต กรีดฝังใจ สายฝนหล่น โปรยปราย คล้ายดังว่า เหมือนน้ำตา ของฉัน มันหลั่งไหล อัสนีย์ ฟาดฟ้า ลงคราใด รู้หรือไม่ คิดถึงเธอ เพ้อรำพัน อยากจะโอบ อ้าแขน แทนคำรัก แล้วก็ฝาก มาให้ เจ้าในฝัน ใคร่เคียงคู่ ประคอง คล้องใจกัน หวังว่าวัน หนึ่งหนอ ขอพบเธอ แม้จะนาน เท่าใด ไม่ประหลาด ก็มิอาจ ลืมได้ ใคร่เสนอ รักจริงแท้ แน่นัก มักเลิศเลอ หลงละเมอ กับฝัน รักมั่นคง.
เบรฟฮาร์ท 17 ต.ค. 2549 17:05 น. - ID 94036 
839
4
0
17 ตุลาคม 2549 18:34 น. - comment id 616073
คงมีเพียง ฉันนั้น มั่นในรัก รอยอดีต ฝังแน่นหนัก รักแปรผัน เฝ้ารอเธอ คืนกลับ นับคืนวัน แต่เพียงฝัน ที่ฉัน นั้นพบเธอ
17 ตุลาคม 2549 19:10 น. - comment id 616086
ยินสายลม..บรรเลง..เป็นเพลงเศร้า ทำนองร้าว..ระบม..อกตรมไหม้ สะอื้นครวญ..หวนหา..อย่างอาลัย ด้วยหัวใจ..ขื่นขม..ฝากลมมา รำพันว่า.."รักเธอมาก"..จากดวงจิต อยากแนบชิด..เคียงใกล้..ใจเสน่ห์หา เป็นรักแท้..รักมาก..จากอุรา ถึงแม้ว่า..นวลน้อง..เจ้าของมี ได้ยินคำ..เพ้อพร่ำ..ฉันร่ำไห้ น้ำตาไหล..อกสั่น..แทบขวัญหนี หัวใจฉัน..ปวดร้าว..เศร้าเหลือดี ทุกราตรี..หนาวเหน็บ..เจ็บทรวงใน ด้วยหัวใจ.."ถูกพันธนาการ"..มานานนัก โดนพิษรัก..หม่นหมอง..ต้องร้องไห้ ร้าวระบม..เกินกว่า..รักษาใจ แต่เธอไซร้..ช่วยปลอบรับ..ซับน้ำตา อยากมีรัก..สุขสมหวัง..ดังตั้งจิต ไม่มีสิทธิ์..แม้เอ่ยคำ..ช้ำหนักหนา หวั่นวิตก..แสนวิโยค..โชคชะตา สุดนำพา..หัวใจ..ให้โบยบิน วาสนา..ฉันน้อย..ต่ำต้อยนัก ต้องจมปรัก..หวนไห้..ใจถวิล อยากปลิดชีพ..ให้ล่วงลับ..ดับชีวิน คงจบสิ้น..เสียที.."หนี้เวรกรรม".....
17 ตุลาคม 2549 19:26 น. - comment id 616091
หวีดลมหวิว แผ่วพลิ้ว ริ้วความหวัง เหมือนประดัง ทุกข์โถม ลงตรงหน้า หวีดหวิวสั่น ย้ำอดีต กรีดน้ำตา เหมือนดังว่า ทุกข์ย้ำ ร่ำกมล ลมหวิวสั่น รัวลั่น ดังกลองศึก ให้พิลึก หนอใจ ที่หมองหม่น เสียงลมพัด กรีดใน หัวใจตน เหมือนย้ำคน ที่เศร้า ให้เหงาทรวง
18 ตุลาคม 2549 08:04 น. - comment id 616229
คุณหญิงหญ้า เอ่ยไว้ ในความรัก ถูกหาญหัก นั่นแน่ ก็แค่ฝัน คุณไว้ทโรส โจษกล่าว ร้าวรำพัน แล้วจาบัลย์ ร่ำไห้ เจ็บในทรวง คงเป็นเพราะ สมเพช เวทนา เรื่องชีวา ถูกมัด รัดใหญ่หลวง อยากมีรัก สลักไว้ ในแดดวง แม่พุ่มพวง คงมีสุข ทุกทิวา อย่าไปคิด รำพัน กันต่ำต้อย จะปมด้อย หรือเด่น เป็นไรหนา รักนั้นอยู่ ที่ใจ ใช่ที่ตา ปลิดชีพนา นั้นฤๅไม่ ใช่สิ่งดี คุณแม่มด ใจร้าย ระบายอก รักช้ำฟก กับสายลม ตรมวิถี ประหลาดนัก รักนั้น พรั่นเต็มที หากจะมี รักกัน อย่าหวั่นกลัว.
18 ตุลาคม 2549 08:06 น. - comment id 616233
ความหวังให้รักมั่นคง แค่หลงละเมอเองเหรอคะ
18 ตุลาคม 2549 08:23 น. - comment id 616256
คุณเพียงพลิ้ว.... ไม่ได้หมายความอย่างนั้นครับ แต่หมายความว่ารักมั่นคงจนหลงละเมอ ต่างหากครับ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
