ลูกทุ่ง.สวนยางพารา
ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ
ฉันนั่งมองจากประตูบ้านเรือนไม้หลังหนึ่ง..........................
เมื่อถึงคราฤดูการทำนา สายฝนใหญ่ตกกระหน่ำน้ำในทุ่งนาเอ่อล้นเนืองนอง
มองรถไถคันเก่าขึ้นสนิมจอดตรงชายคาบ้าน อีกไม่นานคงได้ใช้งาน
ปีนี้ฉันคงได้ช่วยพ่อ แม่ ไถนาทำนา ช่วยแม่หว่านข้าวกล้าปักดำ
เกลือกกลั้วกลิ่นดินสาบโคลน เอาหลังสู้ฟ้าเอาหน้าสู้ดิน
ฉันเป็นแค่เด็กบ้านนอก บ้านนา เป็นลูกทุ่งท้องนาแห่งนี้
หลังจากไปร่ำเรียนมหานครหลายปี บัดนี้ฉันกลับสู่บ้านนอกรากเหง้าเดิม
ฉันยืนมองจากบานประตูหน้าต่าง เฝ้าดูฝนพรำมากับพายุซัด
หน้าฝนกรีดยางพาราไม่ได้ แต่ถึงยังไง ท้องนายังรอการไถ คราด
ฉันเป็นแค่เด็กชาวสวน ลูกชาวนาชาวไร่
เดินทางสู่เมืองเพื่อไขว่คว้าฝัน ร่ำเรียนหาวิชาความรู้และปริญญา
บางครั้งสิ่งที่ฉันได้มาอาจนำมาพัฒนาหมู่บ้านเรา
27 สิงหาคม 2547