หนูอยากถามคำถามหนึ่งซึ่งไม่รู้ เรื่องที่หนูยังงงยังสงสัย คือกวีเขาเขียนกลอนกันทำไม ค้างคาใจด้วยหนูไม่รู้เลย ก็หลายคนเขาบอกว่าไร้สาระ เบื่อแล้วหว่ะ อ่านไปก็เฉยเฉย บางคนบอก แม่งผิดยุค...แม่งโคตรเชย บ้างก็เอ่ย สมัยใหม่...อ่านไม่ลง หลายคนบอกว่าเขาไม่เข้าใจ ถึงความในของกวีที่ประสงค์ ถึงสาระแก่นสารที่จารผจง ว่าชี้บ่งบอกเล่ากล่าวอะไร หนูเลยลองถามคุณครูผู้สั่งสอน ท่านบอกว่าบทกลอนนั้นอ่อนไหว ยากจะรู้ลึกซึ้งเข้าถึงใจ นี่แหละไงที่หลายคนไม่สนกลอน หนูจึงลองถามกวีที่รู้จัก เขาลุ่มไหลหลงรักตัวอักษร สำหรับเขา ทั้งชีวิตผลิตกลอน เพื่อพักผ่อนความอ่อนไหวในอารมณ์ เขียนบทกลอนเพื่อกล่าวเล่าชีวิต เล่าถูกผิดดีทรามความเหมาะสม เรื่องสามานย์ ต่ำช้าความอาจม ที่เพาะบ่มอยู่ใต้บ่วงห้วงฤทัย เขียนบทกลอนเพื่อนสร้างทางข้างหน้า ประกาศกล้าความฝันอันยิ่งใหญ่ เขียนบทกลอนจากใจด้วยหัวใจ เพื่อเล่าความเป็นไปในปัจจุบัน เขียนบทกลอนเพื่อสืบสานบทกานท์เก่า เพื่อหวังว่าลูกหลานเราเฝ้ารังสรรค์ สร้างคุณค่ากลอนกรองของชีวัน ที่กรองกลั่นประดับไว้ในห้วงฟ้า เขียนความฝันอุดมการณ์อันเย่อหยิ่ง เขียนความจริงกล่าวชัดประกาศกล้า เขียนชีวิตโดยผ่านงานอักษรา เป็นศาตราคุ้มโลกพ้นโศกภัย เขียนเวลาวันคืนที่ชื่นหวาน เขียนถึงรอยประสบการณ์ผ่านวัยใส เขียนถ้อยคำที่กลั่นกรองจากห้องใจ ด้วยดวงไฟจากแรงรักของนักกลอน
15 ตุลาคม 2549 02:41 น. - comment id 615226
ร้อยอักษรกลอนใสเพราะใจรัก หวังฟูมฟักภาษาไทยให้รังสรรค์ บันทึกเรื่องประทับใจไปทุกวัน ความขุ่นนั้นกรองไปไม่ต้องการ
15 ตุลาคม 2549 07:40 น. - comment id 615232
ถักร้อยเรื่องราวผ่านอักษร เหมือนละครบทหนึ่งซึ่งเป็นฉัน ทอความคิดจิตใจไว้ในนั้น รวมเรื่องราวความฝันในวันจินตนาการ ............. ดีจ้าเด็กน้อยจากแดนไกล ไลบีเรีย อืมม ก้อนับว่าเป็นคำถามที่เคยถามตัวเองเหมือนกันนะว่าเขียนทำไม แต่ที่รู้อยู่อย่างนึงในใจก้อคือมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้วจ้า ....... ไม่ได้เขียนไม่ได้อ่านเหมือนจะลงแดงยังงัยยังงั้นเลย อิอิ
15 ตุลาคม 2549 09:09 น. - comment id 615241
สังคมเก่า นักกลอน แต่ย้อนยุค นึกสนุก อักขรา มากล่าวขาน เพิ่มความคิด เพิ่มดวงจิต ให้เบิกบาน ด้วยผสาน เรียงร้อย เป็นถ้อยคำ ถ้าจะแยก บุคคลนี้ มีหลายเหล่า ต่างก็เอา ความชื่นชม อันคมขำ พวกไก่ชน เล่นไก่ชน กันประจำ พวกชอบทำ เล่นไพ่ ได้ทั้งคืน เรานึกชอบ กลุ่มไหน ก็ใฝ่หา ทุกคณะ ล้วนที่ มีดาษดื่น แต่ตัวฉัน นั้นคิด จิตจุดยืน ชอบราบรื่น ในวิญญา ภาษากลอน สวัสดีครับ คุณแดนไกล ไลบีเรีย ผมเข้ามาเจอที่นี่ได้เมื่อไม่นาน ได้อ่านผลงานของคุณ ประทับใจมากครับ แต่ทำไมถึงได้ เป็นคน "แดนไกล ไลบีเรีย " ฟังแล้วอ้างว้างจังเลยครับ
15 ตุลาคม 2549 11:30 น. - comment id 615257
เริ่มจากอ่านก่อน..อ่านแล้วชอบเลยเริ่มเขียนบ้างค่ะ..
15 ตุลาคม 2549 20:28 น. - comment id 615308
ใจรัก กลอน ค่ะ...ถึงชอบเขียน ชอบตั้งแต่สมัย เรียนหนังสือแล้วค่ะ..แล้วกลอน ก็ รักใจด้วยค่ะ
15 ตุลาคม 2549 21:57 น. - comment id 615317
ร้อยอักษรเป็นกลอนสารผ่านวาทะ ร้อยสาระผ่านกวีที่รังสรรค์ ร้อยลำเรียงเรื่องราวร้าวรำพัน มากรองกรั่นเป็นคีตาภาษากวี มรดกทางภาษามหาสยาม จะคงความวิจิตราภาษาศรี หากเราร่วมอนุรักษ์ทักษะกวี ผ่านวจีคีตศิลป์นิรันดร์กาล
15 ตุลาคม 2549 23:13 น. - comment id 615325
โนเนม.... ไม่ทราบว่าท่านเป็นใคร แต่ก้อขอขอบคุงที่เข้ามาเยี่ยมชมนะฮับ อ่ะดีคับ พี่เจน...... เหมือนกันฮะ ตอนนี้ไม่ได้แต่งกลอน ใจจะขาดอยู่แว้วววว.. นาย...คนบนเกาะ... ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ ส่วนเรื่องของชื่อนั้น เพราะว่า มันฟังแล้วดูเหงาๆ นึกถึงภาพของดินแดนที่เราไม่เคยได้สัมผัสคับ......
15 ตุลาคม 2549 23:18 น. - comment id 615326
พี่กุ้งหนามแดง...... เช่นกันครับ ตัวผมอ่ะ ผมชอบอ่านกลอน ตอนนั้นชอบใบไม้ที่หายไปมาก นั่นคือแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมเขียนกลอนคับ
15 ตุลาคม 2549 23:25 น. - comment id 615327
white roses.... พี่กุหลาบขาว คิคิ (ขอเรียกว่าพี่กุหลาบขาวนะครับ) ผมก้อรักกลอนคับ รักมั่กๆๆๆ ป.ล. ว่างๆช่วยผมสอนลงรูปในคอมเมนต์หน่อยดิ
15 ตุลาคม 2549 23:37 น. - comment id 615328
พี่วิจิตรวาทะลักษณ์.... ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ ว่างๆก้อเอากลอนมาลงให้อ่านมั่งน้าคับ จะรออ่านกลอนน้า
20 ตุลาคม 2549 23:59 น. - comment id 617589
นานแล้วไม่ได้อ่านกลอนของกูซ่าส์ นักกวีตัวน้อย ฝีมือก้าวไปอีกขั้นแล้วนะ ใช้ได้เลยนะนี้ อย่าทิ้งงานเขียนไว้นานละ ถ้าว่างๆจะเข้ามานะ